Наляцела куля з поля,
зазьвінела, як пчала, -
Божая, адбудзься воля,
Эх, казацкая ты доля, -
Грудзі куля апякла.
Ўпаў казак, устаць не можа,
навакольле аглядзеў:
«Ах, Карпаты, як тут гожа!
Не ўміраць, а жыць дай Божа,
ды забілі неўспадзеў.
Толькі й шчасця, што ўміраю
на зямлі маіх братоў;
толькі й жаль, што не спазнаю:
можа, з рук іх тут канаю
за
(
Read more... )