і вось стаю я ля пешаходнага пераходу на ціхай вулачцы, хачу сабе на другі бок перайсці.
гляжу налева-направа-налева і думаю: трэба прытармазіць, а то раптам гэтая дзяўчына вырашыць зараз вуліцу пераходзіць... 
а тармажу я, трэба вам сказаць, вельмі кепска. газую значна лепш.

часам, каб вярнуцца ў дзяцінства, дастаткова праехацца маршруткай ( Read more... )

хм. прывезла аграменны сіняк на каленцы.
абсалютна дзіцячы.
трэці дзень заклапочаная: я чагосьці не памятаю?
можа гэныя танкі ўсё ж стралялі?

проста фантастычная субота :)

і фантастычная дарога!
заход сонца, бліскучы сьнег, 160 на спідометры, наперадзе варшава вечаровая
і Зімачка з абсалютна геніяльным проігрышам
дзе б набыць абанемент на такія паездкі?

Такой тебя точно прикроет, когда завизжит ''Камаз'',
придержит тебя за ремень, когда ты уснешь на обрыве.
Но он же, немедля, врежет тебе прямо между глаз,
когда ты однажды соврешь, что ты не бывала счастливой.

у чаканьні жніўня цябе перасьледуе палыновы пах ( Read more... )

нават не магу штосьці выбраць, каб працытаваць.
захапляйцеся

а я - у рэал.
да серады.
не сумуйце, жыцьцё рознакаляровае.

усё, да восені - ніякіх штаноў, толькі спаднічкі
ну... апроч аўтаспына... і ўвогуле вандровак...

...горад сёньня блакітна-шэры...

...няўлоўна трапяткі дзень...

...тры гады таму я была на дні народзінаў. у піжаме...

...так крута ляцець вечаровым праспектам...

...лёгкая рука - гэта вельмі важна...

...пракалола вушы...

...я сёньня абсалютна бязважкая, як белае пёрка...

Сёньняшняе аўтаспыннае неба мела ўсе адценьні блакітнага - ад пяшчотна-зялёнага, колеру азоўскіх хваляў, да атрамантава-шэраватага, як згадкі пра нядаўнія сны.
Дрэвы танчылі насустрач, уздымаючы рукі, птушкі пасоўваліся да ўзбочыны, каб даць нам дарогу, сонца адбівалася ў дарожных знаках, і 180 (Тацянка, 180!) на маіх улюбёных гарволінскіх “ ( Read more... )