Якая фантастычная падступнасць! Упершыню мо за доўгі час пасля маленства спакойна ператрывала канец восені, лістапад, чорнае неба і непраходную гразь, прычакала снегу, уздыхнула з палёгкай - і тут на табе. Лістапад у другім акце, са ўсімі прыкрасамі, звонку і ўсярэдзіне. Праўда, у навагодні перыяд падчас нашых пераездаў-уцёкаў паміж зімовай ( Read more... )

Зімовая казка на Гуканні вясны). Усё выглядала так, як чакаеш, думаючы пра зіму - чароўна, пухната, бела, густа, ціхмяна. Знутры нешта поўніцца, расце і выліваецца падзякай свету. Зачаравання дадавала разуменне, што зараз вясна, што гэта апошні зімовы цуд, і так сыходзіць - годна, а далей будзе тоькі цяплей, лепш, святлей. Вакол - белыя дрэвы, ( Read more... )

Другая спроба засвоіць жалезнага коніка праз пяць хвілін губляння раўнавагі скончылася разбітым пальцам. Зразумела, што баюся ровара, не магу расслабіцца, як калісьці (і зараз зрэдку) баялася вады. Цела сціскаецца, і не тое што раўнавагу, сябе ўлавіць не можаш. Думаю, як з гэтым змагацца ( Read more... )

Тры дні хаджу на курсы ангельскай. У пратэстанцкую царкву прыехалі амерыканцы, каб каго-небудзь чаму-небудзь дармова навучыць, ці прынамсі паспрабаваць ( Read more... )

Гэта сімвалічна, што я адзначала толькі першы і апошні дні студэнта (так ужо склалася - з розных прычынаў ( Read more... )