Малітоўна-пабытовае
Раніцай, каб спыніць залеву нараканняў на жыццё, абставіны і Бога хуценька пачала маліцца. Ляжаць было больна, здавалася, што ад болю адваліцца нага, а ляжала ў такім становішчы, што сама ніяк не павярнуся. Адсюль і енк: "Божа Ўсемгутны, не прашу ж нічога толькі крыху моцы, каб самой уставаць ды класціся". І такая ўжо няшчасная была ў той момант, і так ужо шкадавала сябе, што не прасіла ні пазбавіць ад адзіноты, ні поўнага аздараўлення, нічога. Ах ты, Божа мой, ці не бачыш, як я тут душою ўпакорваюся, што амаль нічога не прашу, Такое ўпакорванне яшчэ больш шкадобы да сябе дадала. Бо ведаю ж, што вось гэтага "амаль нічога", мне адразу стане надта мала, захочацца і поўнага аздараўлення, і астатніх даброццяў зямнога жыцця.
Добра, што Бог чуе і адказвае на розныя малітвы, нават самыя жаласныя. Кажучы евангельскімі словамі, Святы Дух крануўся сэрца і розуму. Спачатку сышлі эмоцыі, а потым і думкі змяніліся. І малітва стала іншай, быццам унутраны позірк перавёўся з мяне няшчаснай, але такой любімай на Госпада. А ў Ім усё і веліч, і магутнасць, і любоў, і ўпэўненасць у маім заўтрашнім дні. Зноўку ўпэўнілася, што жыццё верай магчыма толькі ў выпадку, калі гляджу на Яго. У астатнім - усе намаганні быць моцнай духам пераўтвараюцца ў бурбалку пры першай жа нясцерпнай болі + адсутнасць дапамогі блізкіх. Дарэчы, боль знік даволі хутка, яшчэ раней эмоцый. Калі нарэшце я дачакалася дапамогі настрой быў бадзёры і ніразу не пакрыўджаны на жыццё.
З,Ы. Мне каву нельга піць наогул, а то буду ў жж усе асабістасці пісаць...
Добра, што Бог чуе і адказвае на розныя малітвы, нават самыя жаласныя. Кажучы евангельскімі словамі, Святы Дух крануўся сэрца і розуму. Спачатку сышлі эмоцыі, а потым і думкі змяніліся. І малітва стала іншай, быццам унутраны позірк перавёўся з мяне няшчаснай, але такой любімай на Госпада. А ў Ім усё і веліч, і магутнасць, і любоў, і ўпэўненасць у маім заўтрашнім дні. Зноўку ўпэўнілася, што жыццё верай магчыма толькі ў выпадку, калі гляджу на Яго. У астатнім - усе намаганні быць моцнай духам пераўтвараюцца ў бурбалку пры першай жа нясцерпнай болі + адсутнасць дапамогі блізкіх. Дарэчы, боль знік даволі хутка, яшчэ раней эмоцый. Калі нарэшце я дачакалася дапамогі настрой быў бадзёры і ніразу не пакрыўджаны на жыццё.
З,Ы. Мне каву нельга піць наогул, а то буду ў жж усе асабістасці пісаць...