Неяк накаціла. Усё дрэнна, бессэнсоўна і безнадзейна. Ну, вядома ж, ня ўсё. Але шмат.
Сяджу рыдаю. Чаго рыдаю? ПМС, пэўна. Спадзяюся.
Праца задзяўбла.
Людзі не разумеюць.
Жыць, як хацелася б, зараз не атрымоўваецца. Зашмат акалічнасьцяў.
Ёсьць і пазытыўныя моманты. І ёсьць мой Ромчык. Без яго прапала б.
А пра моманты... Зараз пабачыла дзіцёнка суседзяў
(
Read more... )