Oct 23, 2012 21:15
Неяк накаціла. Усё дрэнна, бессэнсоўна і безнадзейна. Ну, вядома ж, ня ўсё. Але шмат.
Сяджу рыдаю. Чаго рыдаю? ПМС, пэўна. Спадзяюся.
Праца задзяўбла.
Людзі не разумеюць.
Жыць, як хацелася б, зараз не атрымоўваецца. Зашмат акалічнасьцяў.
Ёсьць і пазытыўныя моманты. І ёсьць мой Ромчык. Без яго прапала б.
А пра моманты... Зараз пабачыла дзіцёнка суседзяў. Пэўна, недзе месячны. Гэта такі цуд! Такі маленечкі прыгожанькі чалавечак! Праўда, свайго такога ўявіць не магу. А вось пакуль ён чыйсьці - мі-мі-мі!
Вось ужо і не рыдаю. Цудоўна.
А яшчэ ёсьць Паштоўка. Але пра яе асобна.
каханьне,
дэпрэсія,
работа,
цыклічнасьць,
людзі вакол мяне