Рыгор Барадулін

Босая зорка

Зорка босая йшла па зямлі.
Я хацеў ёй купіць чаравічкі.
Толькі як згаварыцца,
Калі
У яе незямныя прывычкі.

Зорка босая йшла па расе,
I сляды яе не астывалі.
I вятры слугавалі красе.
Халады ад яе адставалі.

Зорка босая йшла нацянькі,
Бо спазніцца баялася дужа.
Дзе ступала, цвілі васількі,
Дзе стаяла, ўсміхалася ружа.

Зорка ( Read more... )

ЗАВЕЯ

У нясьмелай, замлелай цішы

Ўстаў туманны, няветлы ранак,

Ціха вецер гальлё калыша,

Недзе плачуць званочкі санак,

Нізка, нізка сівыя хмары

Над зямлёю ціхой клубяцца...

Ціша... раптам - віхор ударыў,

Стаў заводзіць, гусьці, сьмяяцца.

А зь віхурай прыйшла завея,

Ўсё зьмяшала,

Зьмяла,

Парвала ( Read more... )

Уладзімір Дубоўка

За ўсе краі, за ўсе народы свету,
І што былі, і прыдуць што пасля:
Аздобленае горкім цьмяным цветам
Зазнаць нам гора лёс благі паслаў.

Скараліся і моўчкі ўсё прымалі:
Самохаць можа прыйдзе лепшы час.
Як лісцінку на поплаве качалі
І зневажалі чужаніцы нас.

Калонія праз некалькі сталеццяў,
Наедак ненажорным груганом...
Я прысягаю ( Read more... )