Արթնացա գլխացավով։ Աչքս ֆեյսբուքում ընկավ բանաստեղծության։ Ասում էր՝ եթե դժոխք եք գնալու, քաշվեք կողքի, եթե դրախտ՝ եկեք այս կիրակի ինձ հյուր՝ խորովածի...

Լավ բանաստեղծություն է։

Ես ուզում էի ցրվել ցավից, բայց սկսեցի մտածել։ Ու քիչ էլ չէ՝ դրախտ ու դժոխք։ Դրախտ, չգիտեմ, կհասնի՞ ինձ։ Բայց հանկարծ հասկացա ինչ են դրանք, ինչ կրակներ են։

Մարդիկ հաճախ են ( Read more... )

Ինչպիսի տղամարդիկ, այնպիսի անկախություն:

Ինչպիսի կանայք, այնպիսի տոն:

Ամբոխ։
Չկա միասնականություն ամբոխի մեջ։ Այն ինչպես անապատ` տարտղնվող ու չորությունից իրար ( .............................................. )

Ես քեզ սիրում եմ:

Շնորհակալ եմ, որ դու կաս. քեզնով և հիասթափություններս են քիչ, և հիացմունքս է շատ:
( ..........Դու...... Դու......Դու` ծը, կամ էլ` եսիմ........ )

ՈՒԽԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱՅ
ԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷՖ
ՋԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱՆ
Հ.Գ.-Բայց չեմ փոշմանել գնալուս համար. մարդ մինչև դրսում չլինի, միտեսակ ներսն էլ չի հասկանա....
Էս էլ սենց: