«ՆՈՐԻՑ՝ ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՍԿԶԲԻՑ... »2

-          Քանի՞ անգամ եմ ասել՝ մի խանգարիր ինձ, երբ նվագում եմ:

Կինն ապշած նայեց սիրելիին ու չէր կարողանում ոչինչ ասել:
       -    Քաղցրի՛կս, չէ որ ես ապրում եմ երաժշտությամբ, երբ նվագում եմ. իսկ դո՞ւ ... դու խանգարեցիր ինձ - շոյելով կնոջ այտն ասաց երաժիշտը:
         -    Ես քեզ խանգարո՞ւմ եմ - աչքերը մեծ ( Read more... )

«ՆՈՐԻՑ՝ ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՍԿԶԲԻՑ... »1

Կապույտ, շիկ ու կոկ հագուստով, բարձրահասակ, գեղեցկադեմ կինն իրեն նետեց շուկայի մարդաշատ, նեղ ու ժխոռային փողոցը: Արագ էր քայլում ու անհանգիստ հայացքը անդադար շուրջն էր պտտացնում, արագ առաջանում էր ամբոխի մեջ, փորձում աննկատ մնալ...  Անընդհատ խրվում էր, նույնպես կապտավուն, կլոր ու մէծ  գլխարկի մեջ, որ գլխարկի կարճ ( Read more... )

Մի կում սեր խմեցի սիրո գավաթից
Ու դարձա դահիճը անարատ սրտիս:

Սիրեցի այնքան ամուր,
Որ չգտան ինձ ամենուր...
Կորցրել էի հոգիս երկնքի կապույտներում,
Թողել էի սիրտս մի կնոջ քնքույշ ձեռքերում...

Սիրո երգ ու տաղով էի ապրում,
Հոգուս խելագար ճիչով էի սավառնում,
Սրտիս բոցավառ կրքով էի արբենում...

Մոլորվեցի մեկ օր...
Չգտա ետադարձ ճամփան սիրուս,
Չգտա հարազատ հանգրվանը ( Read more... )

ՍԵՎ ՔԱՄԻ

Բաց պատուհանից ներխուժող խիստ քամու սուլոցն արթնացրեց աղջկան:
Ճերմակ վարագույրը պար էր բռնել քամու հետ պատուհանի առաջ:
Աչքերը հառել էր առաստաղին ու անձայն լսում էր հին ժամացույցի կոպիտ վայրկյանահարվածները, որոնք այդ մութ սենյակի լռության միակ վկան էին՝ անդադար հաշվում էին լռության վայրկյաններն ու սպասում որևէ իրադարձությանը վկա լնելուն:
( Read more... )

***

Երբ խոնարհ աչքերդ դանդա՜ղ բարձրացան ու իմ դառը հայացքին հանդիպեցին՝ սիրտս թրթռաց, մարմինս թմրեց, հոգիս մարել էր ուզում... մոռացա խոսքս, որը անհամբեր սպասում էր այդ հայացքին՝ հոգուց բխած բառերն անընդմեջ կրկնելու համար, կարոտը փարատելու համար...
Չէի ուզում հեռացնել անկուշտ հայացքս քո ջինջ ու մեծ աչքերից, որտեղ ծվատված հոգիս հանգրվան էր գտել...
Լուռ ( Read more... )

Ո՛Չ

-Բարև՛:
-Բարև՛:
-Ինչպե՞ս ես:
-Լավ եմ, իսկ դու՞:
-Ես լավ չեմ:
-Ինչու՞:
-Ծաղրում ես ինձ, հա՞:
-Ոչ՛, չեմ ծաղրում, հարցնում եմ:
-Ինչպե՞ս կարող եմ լավ լինել, եթե ոտնահարում ու առհամարհում ես զգացմունքներս:
-Ինչու՞ եմ ոտնահարում և առհամարհում, ինչու՞ ես էսպես արտահայտվում:
-Համբուրի՛ր ինձ:
-Ոչ՛:
-Սիրի՛ր ինձ:
-Ո՜չ:
-Տեսնում ես՞:
-Չե՛մ տեսնում, ի՞նչը:
-Դու ինձ էլ չե՞ս ( Read more... )