Адна з кліентак у размовах па тэлефоне ўпарта называе мяне коцікам. Такая, маўляў: "Паша, коцік, а памяняй там кошты на кватэркі па нашым аб'ектам, калі ласка". А мяне смех разбірае кожны раз, як бачу яе нумар на экране мабільнага.  Кот-маркетолаг, бляха-муха! Ужо каторы тыдзень думаю, ці з'яўляецца гэта нагодай, каб падысці да дырэктара ды пра ( Read more... )

Карацей, гэты пост - вынік месячнага бальнічнага) а вынік такі: як толькі ў вас забаліць правы бок - выклікайце таксі і едзьце ў шпіталь. Чаму таксі? Таму шта хуткую, вы будзеце чакаць гадзіну, за гэтую гадзіну можа лопнуць апендыкс і ўсё скончыцца 30 днямі "адпачынку" замест якога тыдня. Такія справы, хлопцы і дзяўчаты, спадары і спадарыні.=)

Але! ( Read more... )

Учора адзін фрэнд папікнуў мяне, маўляў, чаму закінуў дзённік? А я такі: а не ведаю. Пісаць асабліва  няма пра што, а пераліваць ваду з рэшата ў рэшата выглядае зусім недарэчным. Таму літаральна ў двух словах: я ўсё яшчэ ў Беларусі, я ўсё яшчэ бібліятэкар (нажаль) і я ўсё яшчэ жывы, дзякуючы таму, што асобныя праменьчыкі чалавечага грамадства ўсё ж ( Read more... )

Сяджу я значыць на працы, нікога не чапаю, цішком пачытваю ЖЧ і раптам такое здараецца ( Read more... )

Памятаеце анекдот пра тое, як чалавек прыйшоў у музей сучаснага мастацтва і пакінуў пасярод залы звычайны камень?) Праз некалькі хвілін побач стаялі ўжо некалькі "знаўцаў", якія актыўна абмяркоўвалі аўтарскую ідэю. Вось і са мной сёння здарылася нешта падобнае. Прапаную вашай ўвазе ўбачаную "інсталяцыю" і хачу пачуць меркаванні наконт задумы аўтара ( Read more... )

Дзень сёння нейкі мітуслівы быў. Сістэма "аднаго вакна і ста дзвярэй" рэалізуе сябе ў нашым бюракратычным грамадстве вельмі паспяхова.... Пакуль атрымаў адну паперку, неабходную для размеркавання (каб яго халера ўзяла) прыйшлося аббегчы два аддзела кадраў, двух юрыстаў, дырэктара біліятэчнай сістэмы і адзін дэканат.) А ў выніку: некалькі радкоў на ( Read more... )