ШЛЯХАПІС ШОСТЫ. УБАЧЫЦЬ ПАРЫЖ - І ВЫЖЫЦЬ.

Я ведаю шмат людзей, для каго ўбачыць Парыж - гэта самая-самая мара. Я сам такі чалавек. І вось прыходзіць час, калі мара спаўняецца. І ўжо аднаго гэтага дастаткова, каб страціць свядомасць.

( Лір. )

ШЛЯХАПІС ПЯТЫ. ВЕЧНАСЦЬ, СПАЧЫЎШАЯ Ў РЫМЕ.

Усе дарогі вядуць у Рым. Напісаўшы гэта, Лафантэн думаў пра мінулае, сённяшняе і будучае. І зараз, калі ты апынуўся недзе побач, вельмі складана ўстрымацца ад жадання наведаць вечны горад. Тут будзе цікава нават таму, хто з гісторыяй на “вы”, бо гісторыя і вечнасць тут напаўняюць паветра. Не цікава тут ( Read more... )

Схадзілі па парадзе ў рэстаран "Кухмістр". Больш, напэўна, не пойдзем. Чыста маё ўражанне, якое, цалкам верагодна, можа адрознівацца ад ўражанняў іншых людзей ( Read more... )

Пачытаў "Ладдзю роспачы" Караткевіча і "Жалезныя жалуды" Дайнэка. Памятаю, неяк ў нейкім класе пачытаў "Жалезныя жалуды", дык так спадабалася, што хацелася перачытаць. Вось з'явілася кніжка, дайшлі рукі...а ўяўленні і адчуванні нейкія зусім не тыя. Ужо й не так цікава, не так захапляльна, не так прыгожа. Неяк не глыбока, павярхоўна, сцісла, ( Read more... )

Учора дачытаў "Глыбокую плынь" Івана Шамякіна. У канцы значацца лічбы 1946-1949 у якасці гадоў напісання. То бок гэта былі свежыя і незабытыя ўражанні і ўспаміны. Раман заняў крыху меней за 300 старонак, аднак на іх Шамякін умясціў 4 гады партызанскай барацьбы падчас Вялікай Айчыннай. Акрамя "Глыбокай плыні" ў гэтым томе былі таксама аповесці  " ( Read more... )