З дэпрэсіяй я перастаў змагацца ў адзінаццатым класе, поўнасьцю яе перамогшы. Тое, што зараз адбываецца са мной, нейкім чынам падобнае да туману. Сумота і шэрасьць, хаця жаданьняў мець радасьць і яркасьць вельмі шмат, аднак чагосьці не хапае. Той, хто хоча, мяне не разумее, для астатніх хапае і абалонкі, вобразу, сімулякру. Паступова прыходжу да
(
Read more... )