Պորտոյի մի գրախանութում գրքերն եմ ուսումնասիրում։ Պորտուգալական գրականություն եմ փնտրում մի լեզվով, որ կարող եմ կարդալ։ Պորտոյի գրականություն եմ փնտրում։ Հետաքրքրող վերնագրերը հերթով վերցնում, թերթում, վերադարձնում եմ իր տեղը։ Հասնում եմ ֆրանսերեն գրականության բաժին։ Արդեն պորտուգալականի մասին մոռացել եմ։ Ծանոթ հեղինակների նոր գրքերն եմ վերցնում, ( Read more... )

Սալլի Ռունիի առաջին վեպը՝ «Զրույցներ ընկերների հետ», կարդացել եմ դեռ 2018-ի ամռանը, երբ «Նորմալ մարդիկ» լույս չէր տեսել, ու Ռունիի հաջողությունը դեռևս սահմանափակ էր, հայտնի միայն գրական նեղ շրջանակներում ու գրական փառատոնի այցելուներին։ Ու երբ կարդում էի այդ վեպը՝ Լուիզիանա գրական փառատոնին ընդառաջ, գիտեի նաև, որ շուտով երկրորդն է լույս տեսնելու՝ « ( Read more... )

( Read more... )

Հելլե Հելլեն իմ սիրելի դանիացի գրողն է ու ընդհանրապես իմ սիրելի գրողներից է։ Հիմա իր «Բոբ» գիրքն եմ կարդում, որ էս տարի է լույս տեսել։ Գժվելու ձեռագիր ու տեխնիկա ունի։ Էսպես ո՞նց է կարողանում։ Ամեն մի գլուխը կարդալիս նախ ինքս էլ եմ ոգեշնչվում, որ գրեմ, հետո ուղղակի կանգնում ու հիանում եմ իր գրական հնարքներով ( Read more... )

Լիբանանցի գրող Հոդա Բարաքաթի «Կորածների ձայները» ձեռքս ընկավ Արք գրախանութում, որտեղ կորոնավիրուսի՝ գրեթե կես տարի տևած լոքդաունից հետո առաջին անգամ էի հայտնվում։ Եթե ուզում ես ստանդարտ բեսթսելերներից դուրս, թարգմանված գրականություն կարդալ, գնա Արք գրախանութ, ու աշխարհի գրեթե ցանկացած անկյունից մի բան կգտնես։


( Read more... )

Զապէլ Եսայեանին երիտասարդ հայ ֆեմինիստներն աստվածացնում են։ Բայց ի վերջո հասկանալու համար, թե ինչն է այդքան գրավիչ, պետք է ծանոթանալ նրա գեղարվեստական ստեղծագործություններին։ Այսպիսով, սկսեցի հենց առաջին վեպից՝ «Սպասման սրահին մէջ»։

( Read more... )

Լեհ գրող Օլգա Տոկարչուկի մասին գիտեի դեռ մինչև Նոբելյան մրցանակ ստանալը. 2016-ին Լուիզիանայի գրական փառատոնի ծրագրում կարդացել էի նրա անունը, նկարագիրը չէր ձգել։ Բայց Նոբելյան ստանալուց հետո հետաքրքրությունս աճեց, «Քո գութանը մեռյալների ոսկրերի վրայով տար» վեպը ձեռքս ընկավ, որոշեցի կարդալ։


( Read more... )

Ամերիկաբնակ Աննա Աստվածատուրյան Թերքոթի «Ոչ մի տեղ. արտաքսման մի պատմությանը» հանդիպեցի պատերազմի ժամանակ։ Այն ժամանակ էր, երբ դանիացի ընկերներիս հետ Արցախի հարցից էի խոսում, ու նրանք ամենագետի տոնով փորձում էին ինձ բան սովորեցնել, էդ թվում՝ մեջտեղ բերելով հարյուր հազարավոր ադրբեջանցի փախստականների ու չհավատալով, որ նույնքան էլ հայ փախստականներ կան ( Read more... )

Էնջըլը գիրքը տվեց, ասաց՝ կարդա, դուրդ կգա, «Քուինիի» ավելի լավ տարբերակն է։ Ես էլ Էնջըլին «Սիրեցյալը» տվեցի ու անցա «Սվինգի ժամանակը» կարդալուն ( Read more... )

Black Lives Matter շարժման ժամանակ իրենց առաջադեմ համարող բազմաթիվ սպիտակներ իրենց նետեցին գրախանութները ու սկսեցին ռասիզմի մասին գրքեր փնտրել։ Հրատարակչություններն իրենց չկորցրեցին ու արագ-արագ սկսեցին ցուցակներ կազմել՝ խորհուրդ տալով զանազան գեղարվեստական և ոչ գեղարվեստական գրքեր։ Այդ բոլոր ցուցակներում կային կարդացածս գրքերից ու կար նաև Թոնի ( Read more... )