Нарэшце закаштаваў твор украінскага пісьменніка Любкі Дэрэша (блін, як яго правільна скланяць?) з "Паміж 7". Надта зачотна.
Нешта мяне ўвогуле паслянавагодні адыход пацягнуў на цінэйджэрскія забойствы (яшчэ чакае мацюракарнік Ды Бі Сі П'ер,  твор якога ў 2004ым атрымаў Букера, на тую ж тэму).

Што да Дэрэша, то яго варта любіць толькі за ягоныя ( Read more... )

Як высвятляецца, творы сучаных беларускіх літаратараў выдаюцца тыражом 100 тыс. экзэмпляраў. Прыклад: Галдзенкоў. А хто гэта? Вось я б яго ніколі не заўважыў, каб мне ён сваю кніжку не падараваў. Бо піша па-руску. не няхай піша каншне. Але цяжка ад таго яго беларускім пісьменнікам назваць.
Астатнія ж сядзяць і паляць бамбук разам з гер таварышамі з ( Read more... )

 
( Read more... )

Па слядах спадара ales_k другі раз у жыцці патрапіў на часопіс "Доберман". Часопіс мужчынскі, ды яшчэ і выходзіць у Беларусі, праўда не вельмі рэгулярна і зусім не шматтыражна. Але выходзіць, па-мужчынскі ўтойліва і незаўважна.
Першы раз маё знаёмства з гэтым цудоўным творам нашай паліграфічнай прамысловасці адбылося на абшарах крамы "Падземка", што ( Read more... )

У цудоўнай кніжцы Гессе "Гульня ў пацеркі", якая дарэчы перакладзена на беларускую мову, галоўны герой Ёган Кнехт вельмі люіў тэрмін абуджээнне, і, значыць, любіў абуджацца.
Абуджэнні ў яго адбываліся не кожны дзень, а праз вялікія прамежкі часу, перыядычна ды асацыюючыся са значнымі падзеямі... Ёган Кнехт быў скрозь прасяты культурай, мастацтвам, ( Read more... )