Нарэшце закаштаваў твор украінскага пісьменніка Любкі Дэрэша (блін, як яго правільна скланяць?) з "Паміж 7". Надта зачотна.
Нешта мяне ўвогуле паслянавагодні адыход пацягнуў на цінэйджэрскія забойствы (яшчэ чакае мацюракарнік Ды Бі Сі П'ер,  твор якога ў 2004ым атрымаў Букера, на тую ж тэму).

Што да Дэрэша, то яго варта любіць толькі за ягоныя ( Read more... )

Ліпень-жнівень 2007.

1. Устаць ранкам, павярнуцца тварам да абясколеранага мінскага сонца і развітацца ў думках з цёплым ложкам і нармальнай ежаю. Даехаць да прыпынка “Паварот на Сосны” (калі цябе завуць К.) і пачакаць 30 хвілін таго, каго клічуць А. Сказаць, што цябе гэта ўжо надаела (чакаць) і сесці на аўтобус 112, каб даехаць да неіснуючага ( Read more... )