Որ ժամին ձեր սիրտը կուզի,
Իմ դուոը բաց է։
Մի նայեք, որ պատուհանիս
Լույսը հանգած է։

Քուն ու արթուն մի հարցրեք,
Ներս եկեք, տուն է։
Մինչև անգամ հույսն էլ քնի,
Հոգսը արթուն է։

* * *

Երկարեր գիշերն այս աշնանային,
Երկինքն արտասվեր ու հանգստանար:
Հղացումներս երգեր դառնային,
Եվ սրտիս աչքը սիրուց կշտանար։

Լքված օրերս դառնային հանկարծ
Ու զարկերակս լուռ շոշափեին ( Read more... )