Карацей, Сыны анархіі пайшлі лесам. Бо сэрца маё не вытрымала ўсеагульнай няшнасці галоўнага герою. Ды ну нафіг. Удзень мы зброяй гандлюем, вечарам на даху кніжачкі чытаем, ноччу ворагаў мочым, а раніцою з сынам і перад дамамі дзверы расчыняем. Ну і зверху шліфаніце знешнасцю. Цьху ты, ну іх, не магу глядзець. Бачылі мы ўжо такіх у рэальным жыцці
(
Read more... )
Comments 4
Reply
Reply
блин, может тебе вообще в Блудливую калифорнию удариться? ))))
Reply
Что-то названіе меня не штыріт)
Reply
Leave a comment