Праз церніі, кусты, хмызняк,
Праз непатрэбныя прадметы
Да запаветнай мары-мэты
Упарта крочыць магістрант

Яму насустрач у бары
Выкладчык выскачыў раптоўна
І ў бойцы, загадзя няроўнай,
Разбіў палову галавы.

Але студэнта не спыніць!
Ён на іспыце, безгаловы
Адкажа лепей, чым здаровы:
Бо ўжо нічога не баліць.

18.05.2015

Падробка, нікім не заўважаная,
Лічыцца арыгіналам.
Каханне, дашчэнту зняважанае,
Набудзеш па намінале.

Трава непрыкметная, мятлік
Знікае з сэрца й вачэй
Усмешка на вуснах сцятых
Даецца усё лягчэй.

Без сэнсу пішуцца вершы
Кладуцца на рытм радкі.
Мне трэба стаць крыху смялейшым
І сплыць на той бераг ракі.
15.02.2015

Зіма блізка
Лісце пад нагамі
Людзей спісы
Перабіраю
Забыты Богам
Якуба пляц
З табой можна
Перазімаваць?
16.10.2014

Кожны сабе абірае свой лёс
Лёгкі ці цяжкі, шчаслівы ці горкі
Вы спляліся наскрозь
Вы нібыта на небе дзве зоркі
Вашы промні зліліся ў адзін
Вы ад гэтага часу су-зор'е
Дык ляціце смялей ўдалячынь!
І хай стане аднойчы вас трое
07.06.2014

Дрыгавічка па крыві
Беларускага роду
У шчасці, сястра, жыві
Цяпер і заўсёды!

Хай нашыя балаты
Цябе не засмокчуць
І рыцараў капыты
Цябе не затопчуць

Хай дрэннае па жыцці
Заўсёды цябе мінае
А зорка шчасця мігціць
І доўгі твой шлях асвятляе
05.04.2014

прысвячаецца ўсім украінцам, загінулым на Майдане

Траянды, чырвоныя, нібы кроў,
Прымі, шматпакутная Украіна,
Ад беларусаў, тваіх братоў.
Вечная слава ўсім тым, хто загінуў!
Вечная слава ўсім тым, хто памёр
У барацьбе за сваю Айчыну
Прымі, шматпакутная Украіна,
Траянды, чырвоныя, нібы кроў
21.02.2014

Пацалунак

Прысвячаецца Марыне Суханавай

Наш сусвет на мяжы калапсу,
Катастрофы і вечнай зімы.
Я сабе адмарозіў пальцы
І на трыццаць адсоткаў мазгі.

Я свае адмарозіў вушы
І ўжо ледзь варушу языком.
Рэчаіснасць шпурляе мне грушу,
Але рукі мае пад ільдом.

Горад можа згубіць паэта,
І адзіны мой паратунак
Ёсць сапраўдная вершамэта -
Пацалунак.

16.01.2014

Альтэрнатыўная версія вершу "Пацалунак" на выпадак правалу.
Усё той жа Марыне Суханавай

Я сабе адмарозіў пальцы
І на трыццаць адсоткаў мазгі
У дзяўчынку адну закахаўся
Хоць мяне ніхто не прасіў
Дома пальцы мае аджылі
А каханне знікла ў віне
Сэрцы лепей трымаць пустымі
Так ніхто іх не разаб'е
16.01.2014

З цыклу "Праспект Непазбежнасці". Верш №8

Ён праз палі імкліва бег
Ён марай жыў - убачыць мора
Паўсюль гучаў ягоны смех
Ды раптам на шляху стаў горад

Яго накрыў пачуццяў вір
Людскіх турбот нямы адчай
І знік у моры гарадскім
Ручай

08.01.2014

З цыклу "Праспект Непазбежнасці". Верш №7

Сядзіць і плача горка-горка
Каменны Ягорка
Сыйшла ад яго дарагая сяброўка
Каханая жонка
Ён з неба дастаў ёй вядром і вяроўкай
Халодную зорку
Чаму ж не каменнае сэрца ў цябе
Каменны Ягорка
22.12.13