пра майстэрства

[veragodna]

Усё ж такі пісьменніцкае майстэрства - гэта беспамылковае ўменне сапёра расстаўляць акцэнты ў жыццёвай плыні

Comments

[veragodna]

Не, якраз наадварот, хаця гераіня-апавядальніца надзелена гэтымі рысамі напоўніцу.

Актуальная аповесць :). З кнігі, што зараз актыўна абмяркоўваецца.

[veragodna]

Я ў прынцыпе сёння не хацела саму кнігу абмяркоўваць, таму і імя не пазначыла, а толькі дзіўныя адчуванні па прачытанні. Але ніжэй Аннахонда здагадалася :).

[vital_rudak]

Усё апiсанае ў трэцiм сказе - прыкмета кнiгi пасля якой я шкадую змарнаванага часу.

[veragodna]

З дзяцінства маю дурную звычку "дабіваць" усе кнігі, якія пачала. Але тут у мяне не ўзнікала жадання кінуць насамрэч. Проста паслясмак незвычайны застаўся.

[vital_rudak]

Дабiваю i я ўсе, таму гэта адчуванне i магчымае. Хаця я лашара ў гэтай справе: "Олiвера Твiста" таго ж самага чуць дачытаў, можыце на мiня кiдаць вiртуальнымi камянямi :))

[veragodna]

Чаго тут кідаць, ёсць і ў мяне грашок :). Я, будучы студэнткай, "Белую гвардыю" чытала-чытала, ды так і не дачытала. І не паверыце, дагэтуль не вярнулася.

[annahonda]

Браву чытаеце?

[veragodna]

Як у Вас гэта атрымліваецца? :)
Ці Вы падобнае адчувалі?

[annahonda]

:)

[veragodna]

Думаю, зразумела :).

[urfinwe]

Чарговая Мэры Сью?
:)

[veragodna]

Не, у тым і справа, што прыстойная, не слабая проза.

[vushasti]

Падобнае адчуваў, калі чытаў "Менаду..."
Там менавіта погляду збоку на саму гераіню не было. Правільней: погляд збоку быў, але праз прызму яе успрыманняў.
У Брава жанчына - цэнтр. Жорсткі. Як... геадэзічны знак з закапаным кубам бетону. І свет бачыцца толькі ад гэтага кубу.
І ўсё роўна я ў захапленні ад прозы Брава)

[veragodna]

Мне таксама падабаецца творчасць Алены Брава. І як чытачу, і... аналізаваць ёсць што :).

Прычым аповесць у цэлым, лічу, добрая. Але паўтонаў мне не хапіла, магчыма.