ну вось і Алесь Міхайлавіч


( Read more... )

не была ў ЖЖ немаведама колькі, а тут усё па-ранейшаму цікава. трэба вяртацца. за час адсутнасці я такі стала мамай і ужо да 4-х месяцаў дагадавала сына Алеся.

зусім хутка мне адкрыецца таямніца, і я даведаюся, як выглядае шчасце

отпустите меня в Гималаи...
насовсем...

як належыць

сённяшні дзень ад самае раніцы як-небудзь, ды звязаны з форумамі. іхнае чытанне забаўляе проста да нельга. чытаючы чарговы, перакінулася парай словаў з калегай, якая нагадала залаты выраз пад адным з нашых матэрыялаў ( Read more... )

у гэты дзень хачу пажадаць усім цывілізаванага прыгожага і сапраўды святочнага свята.

скажыце, гэта толькі мне так шанцуе, што пры рамонце кожнага майго аўтамабіля мне ўсе кажуць: А што ж вы хацелі з гэтай машынай? І ўсім я башляю неверагодныя бабкі за дэталі, работы і астатняе, таму што "што мне застаецца хацець ад сваёй машыны"??? ці я проста не ўмею выбраць нармальную СТА, майстра і г.д.? Калі другое і вы ведаеце добрыя СТА, ( Read more... )

слухайце, выпаліце за мяне парачку маіх любімых, з ментолам. абавязкова пасмакуйце і атрымайце асалоду, самой ня можна

учора калегі праварочвалі стары як свет эксперымент, які часцей за ўсё бывае забаўным і для ўдзельнікаў і пасля для гледачаоў: запусцілі "ў народ" носбіта англійскай мовы, які прасіў пра дапамогу і пытаўся як прасці кудысьці там у Мінску. выхад у народ быў непадалёк ад Камароўкі, і адно з пытанняў да беднай кабеты было, як прайсці на праспект ( Read more... )

калегі во зрабілі нарэзачку прыкольную з нашых розных паездак. я там чамусьці ў розных паездках, але ўсё ў зялёнай цішотцы ды ўсё за рулём як ні дзіўна. калі што я пісала цяпер пра другі ролік у гэтае публікацыі