калі Вы сапраўды Валерыя Кустава, то мы сустракаліся ў рэале. ну я з Вамі дакладна неяк прыходзілі ў БДТУ ў тым годзе да спадарыні Вольгі на лекцыю я была сярод студэнтаў =)))))))))))))
Так, сапраўды я - я :) Ага, было такое, памятаю. Вунь спадарыня Вольга зноў мяне запрашае з новай кнігай да вас завітаць. Ды пакуль не выпадае... У мяне ад вашага ўніверсітэту добрыя ўражанні засталіся ;)
Мені теж сподобався. Особливо цей уривок: "- Душа мяжуе... Нядобра так... Пакуль жывыя - не залячыць. Мы не святыя - мы будзем жыць." Деякі слова білоруської мови відмінні від українських. Але як схожа мелодика наших мов!
Дзякуй. Так... Я, памятаю, гадавалася як на беларускіх, так і на ўкраінскіх народных песьнях. У маленстве іх нават не падзяляла аніяк. Цяплее на душы, калі чую вашую мову. Як, зрэшты, і сваю :)
Гэта ж пашанцавала як: гадавацца на сапраўдных народных песнях. Увесь час шкадую, што ў мяне дзядуля з бабуляй былі мяшчанамі ды й нават не па-беларуску размаўлялі. Таму я, на жаль, толькі навучаны беларус, а не ўзгадаваны з дзяцінства (хаця як і большасць сярод моладзі)
Нельга... От і мае бацькі так кажуць. А гэта быў паганскі крыжык, не асьвенчаны. Я не наўмысна яго на вопратцы насіла - ён сам выскокваў, а я не заўсёды яго пасьпявала назад запраўляць, забывалася. Цяпер яго не нашу. Цяпер на мне крыжык срэбны ў золаце, асьвенчаны. Пад вопраткай, бо на даволі даўгім ланцужку...
А чаму не каментуецца "Адчай часу"? Я проста ад яго ... . Яшчэ зусім троху, і я стану Вашым фанатам ;). "Я - бязмежна-босае распяцце на грудзях, шыпшыннікам замкнёных" - супер, прыгажосць.
Comments 23
Reply
Reply
неяк прыходзілі ў БДТУ ў тым годзе да спадарыні Вольгі на лекцыю
я была сярод студэнтаў
=)))))))))))))
Reply
Ага, было такое, памятаю.
Вунь спадарыня Вольга зноў мяне запрашае з новай кнігай да вас завітаць. Ды пакуль не выпадае...
У мяне ад вашага ўніверсітэту добрыя ўражанні засталіся ;)
Reply
"- Душа мяжуе...
Нядобра так...
Пакуль жывыя -
не залячыць.
Мы не святыя -
мы будзем жыць."
Деякі слова білоруської мови відмінні від українських. Але як схожа мелодика наших мов!
Reply
Так...
Я, памятаю, гадавалася як на беларускіх, так і на ўкраінскіх народных песьнях. У маленстве іх нават не падзяляла аніяк.
Цяплее на душы, калі чую вашую мову. Як, зрэшты, і сваю :)
Reply
Reply
Вучыцца, вучыцца і - яшчэ раз - вучыцца... :))
Reply
(The comment has been removed)
А гэта быў паганскі крыжык, не асьвенчаны. Я не наўмысна яго на вопратцы насіла - ён сам выскокваў, а я не заўсёды яго пасьпявала назад запраўляць, забывалася. Цяпер яго не нашу. Цяпер на мне крыжык срэбны ў золаце, асьвенчаны. Пад вопраткай, бо на даволі даўгім ланцужку...
Reply
Reply
(The comment has been removed)
- Не, лепей ў шынок!
:):):)
Reply
Reply
Reply
Reply
"Я - бязмежна-босае распяцце на грудзях, шыпшыннікам замкнёных" - супер, прыгажосць.
Reply
Reply
Дзякуй! ;)
Reply
Leave a comment