Есть у французского драматурга комедия "Господин де Пурсоньяк". Переводя ее в начале XX века на русский язык, поэт и переводчик Николай Минский столкнулся с непростой проблемой. Завязывая интригу, Люсетта и Нерина выдают себя за уроженок Гаскони и Пикардии и говорят на соответствующих диалектах. Разумеется, в переводе этот нюанс пропадает
(
Read more... )
Comments 30
адкуль вядома дата перакладу?
Reply
( ... )
Reply
Reply
Reply
Reply
Тут аўтар, падобна, сапраўды вельмі стараецца перадаваць як дакладней, насычаць мову герояў як "найгусцей"... і ўсё ж памятаем, што гэта мастацкі твор, гэта сінтэзаванае маўленне, перад перакладчыкам стаялі мастацкія мэты
У дадзеным канкрэтным выпадку істотна і тое, наколькі добра ведаў Віленкін беларускую і украінскую мовы (магчыма, не вельмі добра) і на аснове якіх (пісьмовых) крыніц ён склаў сабе пра іх уяўленне
Reply
Reply
калі жыхар Францыі валіць на лянгедоку, яго таксама ў Парыжы амаль не разумеюць.
Reply
Т.е. по сути переводчик прав, но в исполнении несколько перестарался.
Reply
Reply
"Свянцоная паска"
Reply
Leave a comment