Калі ў апошнюю ноч лістапада асыпецца дрэва сусьвету
І з шоргатам ціхім адно за адным вымярэньняў лісьцё ападзе,
Калі кульмінацыяй кананады з арбітаў сарвуцца планеты
І Сонца ня зможа сваіх скакуноў больш трымаць у адвечнай нудзе,
Ты памятай, ты не адна. Між смугі і насупар адчаю
Я побач. Я тут.
Я чакаю.Калі ў апошнюю ноч лістапада абрынуцца горы
(
Read more... )
Comments 3
Reply
Reply
Reply
Leave a comment