Սկիզբ...

[silentium_x]

Երբեմն, երբ հոգնում ես նույնիսկ ամենահարազատ մեղեդուց, երբ դադարում ես քթիտ տակ մռթմռթալ նույնիսկ ամենասիրած երգդ, կամա թե ակամա սկսում ես ունկնդրել նախկինում քեզ համար անհայտ լռության օրհներգի ամեն մի հնչյունը... Բայց գալիս է մի պահ, երբ չես կարող էլ լսել այն, որովհետև լռություն է սկսում լսել քեզ: Ու դու վերադառնում ես, ավելի ճիշտ քեզանից մի հին

Comments

[myworld_zaruhi]

ինչ զգացմունքային էր...

[silentium_x]

Իսկ ձեզ ինչը դուր չեկավ ու ինչը դուր եկավ?

[myworld_zaruhi]

երբ լռությունը լսում է քեզ...դա իրական էր շատ

[silentium_x]

Գիտեմ. այստեղ ինչ գրել եմ մաշկիս վրա եմ զգացել...

[myworld_zaruhi]

կարծում եմ բոլորս էլ մաշկի վրա ենք զգում,որ կարողանում ենք գրել...համամիտ չես?
Սակայն ասեմ,որ լինում են բացառություններ:

Пиши кровью потому что кровь есть дух. Ницше

[silentium_x]

Դե մեկ-մեկ լինում է` ոչ թե քո, այլ հարազատ մարդուդ վիճակն ես կամ ապրումները նկարագրում: Եթե այդ դեպքերը հանեք համամիտ եմ, չնայած հազվագյուտ բացառություններ են լինում:
Ի նկատի ունեի այստեղ գրված իմ ապրումները ամբողջովին այնպիսին են, ինչպես ապրել եմ... Լինում է չէ, որ մի բան ապրում ես, հետո գրելուց քո ուզած` առաջնահերթ, պահերն ուժեղացնում ես, իսկ երկրորդական թուլացնում: Այսինքն արհեստական ստիմուլյացիայի ես ենթարկում: Բայս այստեղ ոչ ինչ ոչ չափազանցված է, ոչ էլ փոխված:

[dorianablog]

Մտքիդ շարադրանքը հավանեցի:
Բայց այս մի մտքի հետ համաձայն չեմ...
Ես հարյուրավոր էջեր եմ գրում, բայց դա չի նշանակում, որ զգացել եմ այն ամենն, ինչ գրել եմ: Դա սխալ պնդում է: Չէ որ պատահական չէ ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾԵԼ բառը... Այսինքն ստեղծել... Արարել այն, ինչ չկա...

[silentium_x]

Ես կոնկրետ իմ մասին եմ խոսում, որ գրում եմ միայն այն ինչ զգում կամ զգացել եմ ու մեկ-մեկ էլ արհեստական սիմուլյացիայի ենթարկում այդ զգացումները` ուզեցածս արդյունքը ստանալու համար: Ու ընդհանրապես ամեն մի ստեղծագործող ունի իր ստեղծագործելու սկզբունքը: Նաի` http://silentium-x.livejournal.com/5074.html : Ու ըստ իմ սուբեկտիվ կարծիքի միայն այս սկուզբունքով է կարելի լավ ստեղծագործություն գրել:

[myworld_zaruhi]

ինձ մոտ էլ լրիվ նույնն է...ապրած,տանջված,կարոտած զգացմունքներ են...

Посматри на эти рожи, чем-то все творцы похожы ;)

[silentium_x]

Իհարկե:))) Մենք բոլորս նման ու նման չենք իրար...

[jrhos]

հավես էր" լռությունը կատարելություն է" միտքը
եթե իհարկե այն դեպրեսիայի չի տանում

[silentium_x]

"Բայց գալիս է մի պահ, երբ չես կարող էլ լսել այն, որովհետև լռություն է սկսում լսել քեզ:" - դա հենց քո նշած դեպռեսիայի պահն է :)