Գնացիր…Քեզանից ինձ թողեցիր հուշեր միայն…Նստած եմ սենյակումս և հուշերս եմ փորփրում,կրկին տանջելով հոգուս:Սիրտս նեղացել է,էլ չի ցանկանում քո մասին ինձ պատմել,արդեմ հոգնել է քո անունը լսելիս վեր թռչել տեղից…Նեղացրել ես հոգուս կրկին…Գնացի՜ր…Ամբողջ գիշեր քուն չեկավ աչքերիս,քեզ հիշեցի Լուսնի շողերի ներքո…Իմ ձյունաճերմակ անկողնում,որ Լոսինն իր լուսով ( Read more... )

Ամպել է հոգիս երկնքի նման, երբ դու կողքիս չես…Սիրտս է լալիս ամեն մի թափվող անձրևի նման: Մի կաթիլ անձրև իմ սրտից բխող` իբրև գորշ կաթիլ հոգուս արցունքի: Քարացել են աչքերս, և արցունքներս կաթում են գլխիս` առաստաղի քանդված ճեղքից: Լսո’ւմ ես տխրության ձայնը: Այն հոգնեցրել է ինձ:Ե’րբ ես հեռանալու ինձանից, ասա´, երբ ես թողնելու հանգիստ ապրեմ ես: Քամի է…Ի’ ( Read more... )

Հորդառատ անձրև,ու մի խենթ քամի
Իրար ջերմ փարված վալս են պարում:
Շշուկ ու թախիծ ամուր գրկված լացում են,լացու՜մ,
Իրական տեսիլք,ոչ թե երազ լոկ,
Րոպենե՜ր,վարկյա՜ն,որ դարձաք այսօր այդքան հարազատ,
Իմ խենթ սիրահար
Նայում եմ ես քեզ
Ձեռքերս մեկնած դեպի քեզ գալիս:

Ես այսօր ուզում եմ մոռանալ քեզ,ուզում եմ ջնջել իմ բոլոր հուշերը,որն անթեղված է հոգուս մեջ:Դու տանջեցիր միայն ինձ.միայն հիմա եմ հասկանում,որ քեզ սիրել ինձ չեր թույլատրված,բայց հո ես չեմ մեղավոր,որ խելագարի պես սիրեցի քեզ:Քո աչքերն են անդադար իմ աչքերի մեջ…Տեր Աստված,ինչու չես ազատում ինձ նրանից,ինչ՝ու ես այսքան ինձ տանջում:Նրա < ընկերություն > ( Read more... )

Ողջույն գարուն:Ինչ՝ու այսքան ուշացար,հոգնել էր մենակությունից:Սրտատրոփ սպասում էր քո գալստյանը,համոզված էր,որ քեզ հետ նրան էլ կբերես:Դժվար էր մենակ,անսեր:

Ցուրտ էր ձմռանը:

Տաքացրու՛
,,ջերմացրու՛ հոգիս,իմ լավ գարուն,ու առաջնորդիր սիրո հրաշք արահետով,որպեսզի էլ երբե՛ք,երբե՛ք մենակ չլինեմ...
Հոգուս
դռները բաց են,բարո՛վ ես եկել,սիրո գարուն...

Լուսնի լուսով ողողված գիշեր էր…Նայում էի պատուհանից դուրս,երկինքն այնքան գեղեցիկ էր,լուսինն իր լույսով լուսավորում էր իմ սենյակը…Տխուր էի…Ա՝խ,որքա՝ն անգամ եմ գիշերներն արթուն անցկացրել քեզ համար,իսկ դու տեղյա՝կ ես իմ տանջանքների մասին…Ո'չ,դու երրբեք չես զգացել,մի՝թե այդքան սառնասիրտն ես դու,մի՝թե չես զգում՝ քեզ ամեն տեսնելիս ասես սիրտս վեր է թռչում ( Read more... )

Բար՛և,իմ բարի՛ ու սիրելի՛ ընկեր…Չգիտես ինչու ես նորից հիշում եմ քեզ,մտքերս ինձ հանգիստ չեն տալիս…Հուշերս էլ այրում են հոգիս…Այս տանջող կարոտն է ինձ հունից հանում,էլ չեմ դիմանում այս տանջանքներին ( Read more... )

Քո հարսանիքին ես քեզ հյուր կգամ,հյուր կգամ այնպես,որ կածես՝ ես քեզ մոտիկ բարեկամ…Ձեր կենացը ես կխմեմ ու երջանկություն քեզ կցանկանամ…Հարսնացուդ գուցե ինձնից հարցնի,բայց երբեք չասես,ով եմ ես եղել:Քո հարսանիքին գուցե արտասվեմ,սակայն չես զգա երբեք ու երբեք:Կլինեմ ուրախ,ասես երջանիկ,որ քեզ տեսնում եմ ուրիշի կողքին…Այդպես է լինում…Ա՜խ,որքա՜ն մենակ եմ ( Read more... )

Արևառատ օր է. երկնքում՝ ոչ մի կտոր ամպ,իսկ իմ սիրտը ամպախեղդ է լինում:Դիմացի ծառին մի ծիտ է լալիս:Մենակ է,ու այնքան թախծո՝տ է նրա երգը:Ինչ՝ու է մենակ.ախր մենակ շա՝տ է տխուր:

Անժելան նստած այգում հիշում էր մանկության տարիները,անհո՛գ,ուրա՛խ,ինչպես բոլոր մանուկներինը:Անժելան արդեն անցել էր մանկության կայարաններից և նոր սկսել հասկանալ,որ ում հետ իր ( Read more... )

Ու մտախոհ շուրջս կնայեմ՝հոգուս աչքերով փնտրելով ք՛ո հայացքը,ք՛ո աչքերը,ք՛ո ժպիտը,ք՛ո էությունը:

Մոլորված եմ ու անկարող եմ դիմակայել այս ամենին:Չեմ հասկանում կյանքը:Ին՝չ պահեր ապրեցինք.դրանք այժմ վարագուրված,հոգուս գաղտնարաններում են:Ու երբ կբացեմ վարագույրը,կգտնեմ մեր զգացմունքային երեկոն,ուր կա սեր,ջերմություն և հավատ:Դու ինձ կողջունես.չ՝է որ երկար ( Read more... )