На працягу жыцця часта чуеш розныя выразы. Адны паўтараюцца часта і між волі адбіваюцца ў памяці, другія, бывае, пачуеш толькі раз, але запомніш, бо пагаджаешся з імі на ўсе сто. Кароткімі фразамі часта атрымліваецца лёгка выказацца па “вялікай” тэме так, што і няма чаго дадаць. Зрэшты, адны і тыя ж выразы часта разумеюцца па-рознаму
(
Read more... )
Comments 4
а тут немажліва вызначыць. чым болей пратэстныя настроі - тым болей цісьне рэжым. зь іншага боку - і грамадства загартоўваецца (тое, пра што ты пісаў адносна рабочых розных): "нас ..., а мы крепчаем". клятае дыялектыка...
я ведаю адно: кропка энтрапіі ў нас пакуль яшчэ і блізка не насьпела. нават па сабе заўважаю: два гады таму жыць не хацелася, цяпер - нібыта з большага ўсё і нармуль, і прывыклі (с)(нягледзячы на пакутнікаў і блазнаў). і ўлада навучылася балансаваць на мяжы. хацелі задушыць тырнэт? усур'ёз жа хацелі. але ж глянулі - ага, дык няхай туды ўся пара выходзіць. вось пачалі б душыць, - думаю, - гэта было б стымулам для пэўнага супраціву. ну а так што - ізноў у выправу на акрэсьціна ісьці?
Reply
Reply
Не согласен с мнением viershnick, т.е. давление усиливается, когда уменьшается количество протестных единиц. Потеря врага из виду всегда страшнее, чем его присутствие. Если он исчезает - нужно придумать, а фантазия человека безгранична.
Reply
Не зусім зразумеў гэты момант. Што ёсць натуральным, а што не?
Reply
Leave a comment