Аб тым, як я падбіраўся да беларускасьці (ці беларускасьць падбіралася да мяне), я ўжо распавядаў ня раз, у тым ліку ў ж.дз. - няцэльна, канешне, а кароткімі згадкамі пра паасобныя жыцьцёвыя эпізоды. У рамках будзьмаўскага праекту мне прапанавалі адказаць на канкрэтнае пытаньне “Як я стаў беларусам”. Як аказалася, простае пытаньне нарадзіла
(
Read more... )
Comments 15
Думаю, што беларусамі нараджаюцца, а не становяцца. І падзелы на сьвядомых ды несьвядомых проста дасталі.
Я нарадзіўся ў памежным Гудагаі і з расейскай мовай пачаў стала сутыкацца толькі ў гарадзенскім універсытэце, калі мне было 17 год і адрозьніваць сваё ад чужога я мог выдатна. З таго часу столькі беларускамоўнай сволачы сустракаў і расейскамоўных сапраўдных сяброў займеў.. Ня кажучы ўжо пра польскамоўных.
Карацей, хопіць нас ужо дзяліць. Мы адзін народ. Любім Расею ці ненавідзім, слухаем Ленінград ці Краму.. Зараз нават пацаны з Серабранкі скажуць, што яны беларусы. А якім беларусам быць -- асабістая справа кожнага.
Reply
Безумоўна, беларусамі нараджаюцца. Але пашпартнымі. Тыя, хто і бяз пашпарту сябе адчувае беларусамі, гэткімі становяцца. На жаль, такая рэчаіснасьць.
У сьвядомых і несьвядомых свая праўда і свае крыўды. Іхныя сусьветы перасякаюцца, але мала ўзаемапранікаюцца (часам, зусім не ўзаемпранікаюцца). І гэта ёсьць наш народ, унікальны сваім такім вось адметным адзінствам, дзе для адных Пушкін - гэта наша ўсё, для іншых - Купала, для трэціх - Міцкевіч (хаця апошніх амаль няма ўжо ў Беларусі).
Адрозьніць сваё ад чужога, калі б у мяне не было маёй Гарадазеншчыны, у Пячах, падсавецкай Нямеччыне і Ашхабадзе мне было б складана. Я рос, гадаваўся ў абсалютна небеларускім, савецкім кантэксьце. Таму я выразна адсочваю шлях свайго ўсьведамленьня.
Свалата не залежыць ад нацыянальнай сьвядомасьці. А пацаны зь Серабранкі казалі заўсёды, што яны беларусы і будуць казаць.
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
мне понравилось читать
Reply
Reply
беларуска это только язык?
Reply
Reply
Leave a comment