Гісторыя аб тым як людзі пераўтвараюцца ў сьцены (у трох частках). Part two

[siarhiejsalas]

“А ты сейчас крайне националистичен, значит ты не прав”, - напісала мне прыканцы 1997 году Юля, мая былая ашхабадзкая аднаклясьніца, атрымаўшы ад мяне ліст, падпісаны і часткова напісаны ёй па-беларуску.

Ужо тады Ашхабад у маёй сьвядомасьці cкамянеў на ўзроўні 1989-1991 г.г. Працягваць стасункі зь мінулым я ўжо ня мог. Мая спроба праз маю раптоўную

Comments

[siarhiejsalas]

Але зь іншага боку я таксама, 23-гадовы, ня меў рацыі. Трэба было разыходзіцца па-іншаму

[alehmackievic]

Сэ ля ві. Ты чуў пра сем'і, якія па палітычных матвах развальваюцца? Лічы, цябе пранясло ад такой долі)))

[siarhiejsalas]

)))

[zarembiuk]

Цікавыя абодва лісты. Эмоцыі, пачуцьці...
Гэта жыцьцё...
Цікавае, складанае, але ж, усё ж такі цудоўнае...
Жыццё, якое складаецца з такіх лістоў, спатканьняў, сустрэчаў.
Жыцьцё, якое, негледзячы на рознае стаўленьне да таго альбо іншага моманту, хочацца ўзгадваць, вяртацца ў тыя падзеі ва ўспамінах, працягваць жыць такімі рамантычнымі момантамі...

[siarhiejsalas]

Хоць адзін рамантык знайшоўся )

[zarembiuk]

))) у нашым змагарскім жыцьці вельмі нестае рамантыкі (

[siarhiejsalas]

Толькі барыкадная рамантыка, на жаль (