-
(Untitled)
Այս բլոգը դեռ ինձ պետք է։ -
(Untitled)
փակված
-
(Untitled)
Այս սենյակում մարդ չկա. միայն պատկերներ` ավազի վրա, որոնք ամեն օրվա հետ լվանում է օվկիանոսը:
Այստեղ իմ կոմֆորտն է, ուր չկա ափսոսանք, քանի որ օվկիանոսը հավերժ է ու ավազն անվերջ... -
(Untitled)
Ու հետաքրքիր ա, որ եթե մի ճիշտ խորհուրդ տալիս ա էն մարդը, որը տվյալ հարցում ոչ փորձառություն ունի, ոչ էլ ապրել կամ մեռել ա դա, նրա խոսքն ավելի հեղինակավոր ա, քան երբ նույն խորհուրդը տալիս ա նա, ով փորձառություն ունի էդ հարցում, ու ապրել կամ մեռել ա դա: -
(Untitled)
Ու ամեն անգամ, երբ ստիպում էր իրեն տրամադրվել ոչ հարազատ գործին, ճիշտ էն պահին, երբ հասնում էր քիչ թե շատ տրամադրվածության, անմիջապես թողնում էր ոչ հարազատն ու հարձակվում հարազատին` մի որևէ, մինչև որ սպիտակ, ամոքող փոշին նուրբ կցնցուղվեր կոկոնի պես ճեղքված, վերքի պես բորբոքված գեղձերի վրա ստեղծագործական… -
(Untitled)
Երազումս բարձրանում ենք ինչ-որ աստիճաններով: Ու բացօթյա հարկի հարթակին մի շուն ա նստած, նեղ պլաստիկ աթոռի վրա: Շուն քնած ա: մի տեսակ քառակուսի ա, գորշ կանաչավուն ու կարգին փռչոտ, բայց հարթ մազերով, գուցե մի քիչ ծերացած: Տակը մի թղթի կտորի վրա գրած ա - 9 տարեկան. ու էլի ինչ-որ բան: Չգիտեմ ինչի ոգևորված կանչում եմ ամուսնուս` “տես, ինքն էլ ա ինը ( Read more... ) -
(Untitled)
Խնդրում եմ, մի գնա: Ես հանել ու սեղանի վրա շարել եմ հին ինչ-որ տետր, ինչ-որ փաթեթ քառակուսի, մատիտներ, փնտրում եմ սրիչ: Ես տեսնում եմ, որ շատ բան չունեմ հանելու դնելու, որ պահեմ քեզ: Ու ոնց պահեմ քեզ ապակու հետևից: Ես վերածվել եմ օտարի, որն ընկել է ուրիշ ուղեծիր, ու էդ պտույտն ուրիշ պտույտ է: Էդ պտույտը ինձ նրբացրել, դարձրել է երազներն ( Read more... ) -
(Untitled)
Ինչքան հիմար բաներ են լինում մեկ-մեկ…
Էհ… -
ալիքներ
Էս ֆոտոները նկարել ա ամերիկացի Քլարկ Լիթլը` Երկու երեխաների հայր, սիրում ա սըրֆինգ: Առաջին անգամ փորձեց ալիք նկարել, երբ կինը խնդրեց մի հետաքրքիր դեկորացիա տան պատի համար: Իսկ հիմա Քլարկի արած լուսանկարները վաճառվում են մինչև 4000 դոլարով:
( Read more... ) -
(Untitled)
Վաղուց էդ սենյակ չէի մտել: Վերջին անգամ երբ փայտից հին դուռը չոր հագավ մյուս կեսին` տղամարդկային անվերապահությամբ, ու ես մնացի միջանցքում, մեխանիկորեն նայող մաշված, պլոկվող ճաքերից ուրորայա թափվող փայտե փոշուն, որը նուրբ ցնցվում էր դեռ մի որոշ ժամանակ, հասկացա, որ փակվեց, ու էլ չփորձեցի: Գուցե վերջին անգամը չէր դա, այլ աստիճանաբար, լավ չեմ ( Read more... )
