Восіп Макавей: Наляцела куля з поля

[retshyz]

Наляцела куля з поля,
зазьвінела, як пчала, -
Божая, адбудзься воля,
Эх, казацкая ты доля, -
Грудзі куля апякла.

Ўпаў казак, устаць не можа,
навакольле аглядзеў:
«Ах, Карпаты, як тут гожа!
Не ўміраць, а жыць дай Божа,
ды забілі неўспадзеў.

Толькі й шчасця, што ўміраю
на зямлі маіх братоў;
толькі й жаль, што не спазнаю:
можа, з рук іх тут канаю
за

Comments

выдатна

[anonymous]

проста выдатна, што тут асабліва каментаваць...

[lada_aleinik]

Згодна з папярэднім каментаром.

[retshyz]

Дзякуй, Лада! Падтрымалі!

[boroda_13]

Вельмі добра... Успомнілася на гэту тэму:

Нахрапом в родные просторы
стремился опальный казак.
Сердечному топоту вторил
в упряжке усталый рысак.

Тоска пограничной заставой
осталась давно позади:
полей ненасытная страва
да саваном неба сатин.

Раздолье… Но конь спотыкался
все чаще - и пена ртом.
Надсадно казак засмеялся,
в обрез заряжая патрон.

И жаворонок на выстрел
полет отметил крест…
Упряжку настигнет быстро
теперь пограничный разъезд.

[retshyz]

Вабіць цябе гэткае, казацкае...
Вольны ты чалавек!