Мовквдэби - вэр внахав црэмлса мэ мшоблиурс...

[pochta_polevaya]

Click to view

Николоз Бараташвили
(Перевод Бориса Пастернака)

"Синий цвет"

Цвет небесный, синий цвет
Полюбил я с малых лет.
В детстве он мне означал
Синеву иных начал.
И теперь, когда достиг
Я вершины дней своих,
В жертву остальным цветам
Голубого не отдам
Он прекрасен без прикрас
- Это цвет любимых глаз,
Это взгляд бездонный твой,
Напоенный синевой,
Это цвет моей мечты,
Это краска высоты.
В этот голубой раствор
Погружён земной простор
Это лёгкий переход
В неизвестность от забот
И от плачущих родных
На похоронах твоих.
Это синий негустой
Иней над моей плитой,
Это сизый зимний дым
Мглы над именем моим.

Стихотворение в оригинале звучит так (транслит) -

Циса пэрс, лурджса пэрс,
пирвелад кмнилса пэрс
да ар амквекниурс,
сикрмитан вэтрподи.

Да ахлац, рос сисхли
маквс гациэбули,
впицав мэ - ар вэтрпо
ар одэн пэрса схвас.

Твалебши мшвэниэрс,
вэтрпи мэ циса пэрс;
мосрули иги цит
гамокртис сиамит.

Пикри мэ санатри
мимицэвс циса кэдс,
ром эшхит дамднари
шэвэрто лурджса пэрс.

Мовквдэби - вэр внахав
црэмлса мэ мшоблиурс, -
мис мацвлад ца лурджи
дамапрквэвс цварс циурс!

Самарэс чэмса рос
гарс нисли моэцвас, -
игица шэсцирос
циагма лурджса цас!

ცისა ფერს, ლურჯსა ფერს,
პირველად ქმნილსა ფერს
და არ ამ ქვეყნიერს,
სიყრმიდგან ვეტრფოდი.

და ახლაც, როს სისხლი
მაქვს გაციებული,
ვფიცავ [მე] - არ ვეტრფო
არ ოდეს ფერსა სხვას.

თვალებში მშვენიერს
ვეტრფი მე ცისა ფერს;
მოსრული იგი ცით
გამოკრთის სიამით.

ფიქრი მე სანატრი
მიმიწვევს ცისა ქედს,
რომ ეშხით დამდნარი
შევერთო ლურჯსა ფერს.

მოვკვდები - ვერ ვნახავ
ცრემლსა მე მშობლიურს, -
მის ნაცვლად ცა ლურჯი
დამაფრქვევს ცვარს ციურს!

სამარეს ჩემსა, როს
გარს ნისლი მოეცვას -
იგიცა შესწიროს
ციაგმან ლურჯსა ცას!