Каты ІІ

[paciupa]

Апошнім часам беларускія аўтары адцураліся расейскага слова кошка і сталі ўжываць беларускае - котка. Здавалася б, сьвята! Можна біць у звона! Але нешта мяне ня радуюць тыя “коткі”, што пазапаланялі ўсе тэксты. Чаму?
     Бо беларускасьць тут і не начавала! Калі яе й прыбавілася, дык усяго на адну літару. Шэляг цана такой беларускасьці!

Comments

[arbogast]

Коткі зручныя тым, што на пісьме не блытаюцца, як катЫ, з кАтамі.
Дарма ўсё ж арфаграфію зрабілі калькай з арфаэпіі.

[paciupa]

Ай, кіньце Вы, коце-браце, пра зручнасьць ніхто ня думае... Дый у кожнай мове ёсьць такога кшталту нязручнасьці. І куды болей бывае...

А што да правапісу... Ваша праўда! (Толькі з гледзішча вечнасьці.) Фанэтычны правапіс паганы. Але...

[zmij_vish]

а Юрась мае рацыю....

[paciupa]

Калі мова асымілюецца іншаю, то сваім апошнім носьбітам яна заўжды ЗДАЕЦЦА НЯЗРУЧНАЮ, а чужая (мова-асымілятарка) куды зручнейшаю. І якіх толькі апраўданьняў не знаходзяць гэтыя носьбіты-асымілянты, каб узяць чужое й выракчыся свайго.

Гэтых падстаў большае й большае, пакуль ад свае мовы не застаецца нейкі "абрубак" ці "асмалак".

У палабскіх славянаў "нізкапаклонства" перад нямецкім дасягнула такога роўню, што СЛОВА "НЕМЕЦ" ЗНАЧЫЛА "ПАН":)))

[voranau]

Праўду кажаце. Падобная гісторыя з сабакам.

[magik_midnight]

Сапраўды "котак" у літаратуры развялося зашмат. Няма такога ў маўленні, дык крыху дзіўна гэта назіраць. Цяпер хоць зразумела адкуль гэтыя "коткі" пладзяцца :)