У нядзелю перад танцамі не стрымалася, забіла на справы і на свежанапампаваных колах, лёгка і пругка пакіравала на Цнянку, да сонца, да вады, да верасня. Асалода руху, прасторы. Стары асфальт на дарозе, зялёная, стомленая трава. Мала людзей: рэдкія сабачнікі, раварысты, рыбакі. Востраў проста зачароўвае: працяты сцежачкамі, кожны куст адметны,
(
Read more... )
Comments 3
А ў мяне была іншая праблема, я з хлопцам, які падабаўся, пачынала так дзіка фліртаваць, што ўсё ўсім вакол было зразумела) Мне здаецца, ад такога ідыятызму збягаюць таксама) Можа ў цябе ўсё не так страшна?))
Reply
Reply
Reply
Leave a comment