А вы што думаеце пра сваю старасьць?

[myshyn]

Сёньня на дзіцячым дні народзнаў, пакуль дзеці далёка ад нас гулялі-забаўляліся, у нас размова зайшла пра старасьць. Адна з мамаў праходзіць выпрабаваўчы тэрмін у фірме па даглядзе старых. Зусім старыя людзі ляжаць цэлы дзень дома. Яны ня могуць больш размаўляць, ня могуць рухацца. Да іх прыходзяць супрацоўніцы, мяняюць памперсы, кормяць, абмываюць

Comments

[rosy_bud]

Мой былы аднакурснік вучыцца ў Нямеччыне. Калісьці такую ж працу рабіў. Зараз распавядае таксама без эмоцыяў, нават трохі цынічна.
Ведаеш, пачуцьці - наступны ўзровень, так скць. Бо на Беларусі хапае старых, якім і добрага дагляду бракуе...
Але пры гэтым я - за хоць трошкі чалавечнасьці.

[myshyn]

Я нават не пра тое, як іх даглядаюць. Я вось баюся такой бездапаможнасьці. Працяг размовы быў такі, што іншая мама сказала літаральна наступнае: я хачу, каб мая дачка здала мяне ў дом састарэлых (ня гледзячы на ўмовы), бо хачу, каб яна жыла сваім жыцьцём, не хачу быць для яе праблемай.

А я вось увогуле не хачу, каб мае родныя запомнілі мяне такой. Страшна. Здаецца, лепш памерці раней, чым сканчаць жыцьцё так. Але гэта я цяпер кажу, маладая. А дзе тая мяжа, і што я скажу тады?

[rosy_bud]

ну, наўрад ці запамінаюцца толькі апошнія дні. Мая бабуля дзесьці год амаль не ўставала перад смерцю. Я помню яе і бадзёрай.
Наконт гэтага жаху - ніхто не хоча бездапаможнасьці. Мне здаецца, у гэтым выпадку лепш "падумаць аб гэтым потым". Мо і думаць ня прыйдзецца?

[myshyn]

потым будзе позна думаць. гэта і палохае.

[iten]

Всё это ужасно и абсолютно безрадостно. Больше не знаю, что сказать.

[myshyn]

так

[ex_krywal]

я думаю, я б таксама так не хацеў.
і не хацеў бы быць адзінокім у гэты час.

[myshyn]

баюся, што нават ня важна, хто даглядае: родныя дзеці ці сідзелкі. пытаньне ў бездапаможнасьці, у такім страшным існаваньні. я ўчора падумала: гэта ж непазьбежна! і таму мне страшна.

[ex_krywal]

думаю, з узростам гэта пройдзе.

[branislavawna]

хто даглядае - важна
калі дзед быў нямоглы, за ім у асноўным даглядалі мама і цётка.
а калі ўрэшце невыносна стаміліся, нанялі сядзелку на выходныя.
потым іншую, іншую... дзед вельмі не хацеў чужых людзей побач.