fikaton 10, dzień 2

[aspenaire]

Dzień drugi, WSPOMÓŻCIE.

autor: aspenaire
tytuł: Jak piasek w klepsydrze
fandom: True Blood
pairing: Eric/Godric, Godric/OC
spojlery: do 2x05 Never Let Me Go (chyba)
prompt; Dante Gabriel Rossetti, Zaslubiny sw. Jerzego i ksiezniczki Sabry (1857)
słów: 523
A/N: pre-series do pewnego momentu, trochę angstu, zero dialogów, plus WIELKIE AU o tym jak Godric

Comments

[upupa_epops]

Coś mi nie gra w tym tekście od strony technicznej. Masz bardzo ciężką, duszną, chaotyczną narrację (i dobrze, to bardzo pasuje do estetyki snu), ale jak w takiej narracji coś się nie zgadza w gramatyce (w niektórych zdaniach nie do końca widać, co jest podmiotem, a co niekoniecznie), to czytelnik się bardzo gubi. Podoba mi się pomysł na to, że Godryk śnił, a teraz zaczął się budzić, ale niestety przez większość tekstu nie za bardzo nadążałam za akcją :(

[aspenaire]

Pisałam to tak późno, że się zgadzam i kiedyś może to poprawię XDXD Wczorajszy dzień był po prostu straszny :D

[kubis]

Zgadzam się, że przydałoby się wyszlifować (jak to na fikatonie), ale niektóre obrazy bardzo, bardzo mi się podobają, jak np. ten powtarzający się piasek w klepsydrze działa za każdym razem (gwiazdy!). No i Godric, który już nigdy nie mógł spojrzeć w oczy słońcu i przeżyć.

[aspenaire]

Bo ja nie piszę o niczym innym tylko o Godriku i słońcu i umieraniu jak jestem przy True Blood. Powinnam się leczyć XD i więcej nie sięgać po ten fandom bo wychodzą mi takie teksty

[aspenaire]

Ojej <33333 dziękuję, miałam przeredagować tekst i w ogóle, ale jak fikaton mija, to chęci też mijają XDXDXD Wiesz, ja w ogóle kocham pisać o Godricu i jestem bardzo, bardzo monotematyczna jak już zacznę (gwiazdy, piasek, krew, wciąż to samo XD) więc bałam się trochę, że będę wtórna i cieszę się, że wyszło :DDD

[pellamerethiel]

Jakie przepiękne opisy *__* Niestety, podobnie jak reszta komentujących miałam momentami problem z połapaniem się o co w ogóle chodzi. :( Ale urzekła mnie poetyckość tego tekstu, naprawdę brawo!

Jego sny, jak piasek w klepsydrze, przesypały się cicho, chrzęszcząc na jawie jak kruche, białe kości. Wróżby spełniały się, słowo za słowem, i strach zagościł w wiosce. Wtedy mężczyzna bez twarzy przyszedł o zmroku, ofiarowując swoją pomoc; obiecał, iż zabije wilki i przywróci pokój.
Świetny fragment <3

[aspenaire]

Dzięki XDXD Wciąż nie mogę się zmusić do przeredagowania tego i nie wiem, czy kiedykolwiek to zrobię, bo jestem mistrzynią prokrastynacji :DD Ale nie jest tak źle, coś tam się da zrozumieć... przy trzecim czytaniu XD