Wiesz, zazwyczaj czytając Pottera, zapominam o drugim tomie, o tym, co się tam działo i jak bardzo to definiuje Ginny. I teraz też nie pamiętałam, więc ten fragment:
Ginny od czasu do czasu zapisuje to zdanie w różnych losowych miejscach, palcem na ławce, literka na literce, piórem na pergaminie, patykiem na piasku, ołówkiem po książkach. Prawą ręką i lewą ręką, lustrzanym odbiciem, do góry nogami. Zawsze czeka chwilkę, nim zdaje sobie sprawę, że tym razem nikt nie odpowie.
walnął trochę z zaskoczenia.
Strach przed dziennikami! Ginny jedyna córka, ulubiona siostra.
Jakoś nie potrafię polubić Ginny. A kiedyś mam wrażenie, że naprawdę ją lubiłam. Podoba mi się Twój styl, zawsze jak czytam coś Twojego mam takie: "Akzs, powinna pisać zdecydowanie więcej". Podobało się jeśli chodzi o to jak pisałaś. Gorzej mam z tym o czym, ale dałam radę i:
Nie ma zakończenia. Nie stworzyli jeszcze tak wielu historii.
Mi też się podobało, ale ja lubię Ginny, tak naprawdę. I drugi tom - chyba masz rację, Rowlingowa zapomniała. Przecież w historii z dziennikiem Toma jest taki potencjał. Przynajmniej macie o czym pisać fiki ;)
Bardzo lubię dobrze napisane Harry/Ginny (chociaż sama teraz fanuję drarry, bo moja wewnętrzna drama queen domaga się wielkich dramatów, śmiertelnych wrogów i takich tam), a jakoś rzadko trafiam na fajną Ginny :( No ale sama Rowlingowa chyba zapomniała, że stworzyła taką fajną postać i w pewnym momencie zaczęła ją traktować tylko jako dziewczynę głównego bohatera... Bardzo lubię fiki, które wracają do drugiego tomu, bo rzeczywiście ta historia definiuje ją na zawsze, a tak często się to pomija.
Ginny od czasu do czasu zapisuje to zdanie w różnych losowych miejscach, palcem na ławce, literka na literce, piórem na pergaminie, patykiem na piasku, ołówkiem po książkach. Prawą ręką i lewą ręką, lustrzanym odbiciem, do góry nogami. Zawsze czeka chwilkę, nim zdaje sobie sprawę, że tym razem nikt nie odpowie. Bardzo mi się podoba ten fragment. I bardzo mi się podoba końcówka: i w ogóle mnie nie znasz
Mam wrażenie, że pod każdym tekstem powtarzam "pisz więcej", więc niech tradycji stanie się zadość :)
Aach. Jakie cudowne. Jak mi brakowało dobrze napisanego Harry/Ginny *__*. Chociaż w niektórych fragmentach coś nieokreślenego mi przeszkadzało, nie wiem co.
"Czasem potrafi być naprawdę niemiła dla Rona, ale nauczyła się grać w szachy, żeby on już więcej nie musiał grać sam ze sobą. Kiedy płacze, jej twarz robi się komicznie różowa i zapuchnięta. Płacze tak, żeby nikt nie widział. Najbardziej na świecie boi się pamiętników. Nikt tego nie wie. Chciałaby, żeby ktoś wiedział." Wiesz, masz taką zdolność, że w kilku zdaniach ujmujesz to, co niektórym zajęło by powieść. I ten fragment właśnie taki jest. I walnęło. Mocno.
"Ginny ma wilgotne włosy tuż przy uszach. Nie lubi zapachu wilgotnych włosów." Dwa zdania, a tyle mówią.
I to zakończenie *_______________________________________________* Bardzo ładne. Podoba mi się ten tekst. (Ja poproszę więcej hanny, o ile to nie jest jakiś wielki problem xD).
Comments 9
Ginny od czasu do czasu zapisuje to zdanie w różnych losowych miejscach, palcem na ławce, literka na literce, piórem na pergaminie, patykiem na piasku, ołówkiem po książkach. Prawą ręką i lewą ręką, lustrzanym odbiciem, do góry nogami. Zawsze czeka chwilkę, nim zdaje sobie sprawę, że tym razem nikt nie odpowie.
walnął trochę z zaskoczenia.
Strach przed dziennikami! Ginny jedyna córka, ulubiona siostra.
Reply
Nie ma zakończenia.
Nie stworzyli jeszcze tak wielu historii.
Podobało się!
Reply
Reply
Bardzo lubię fiki, które wracają do drugiego tomu, bo rzeczywiście ta historia definiuje ją na zawsze, a tak często się to pomija.
Ginny od czasu do czasu zapisuje to zdanie w różnych losowych miejscach, palcem na ławce, literka na literce, piórem na pergaminie, patykiem na piasku, ołówkiem po książkach. Prawą ręką i lewą ręką, lustrzanym odbiciem, do góry nogami. Zawsze czeka chwilkę, nim zdaje sobie sprawę, że tym razem nikt nie odpowie.
Bardzo mi się podoba ten fragment.
I bardzo mi się podoba końcówka:
i w ogóle mnie nie znasz
Mam wrażenie, że pod każdym tekstem powtarzam "pisz więcej", więc niech tradycji stanie się zadość :)
Reply
"Czasem potrafi być naprawdę niemiła dla Rona, ale nauczyła się grać w szachy, żeby on już więcej nie musiał grać sam ze sobą. Kiedy płacze, jej twarz robi się komicznie różowa i zapuchnięta. Płacze tak, żeby nikt nie widział. Najbardziej na świecie boi się pamiętników. Nikt tego nie wie. Chciałaby, żeby ktoś wiedział."
Wiesz, masz taką zdolność, że w kilku zdaniach ujmujesz to, co niektórym zajęło by powieść. I ten fragment właśnie taki jest. I walnęło. Mocno.
"Ginny ma wilgotne włosy tuż przy uszach. Nie lubi zapachu wilgotnych włosów."
Dwa zdania, a tyle mówią.
I to zakończenie *_______________________________________________* Bardzo ładne. Podoba mi się ten tekst. (Ja poproszę więcej hanny, o ile to nie jest jakiś wielki problem xD).
Reply
Leave a comment