wfmż, życzenie 31; Iluminacja

[akzseinga]

autor: akzseinga
fandom: LOST
tytuł: Iluminacja
ilość słów: 2515
życzenie: Jack/Claire/Sawyer, najlepiej na wyspie. Wszystko jedno który sezon. Im mroczniej, tym lepiej.
ostrzeżenia i uwagi: trójkąt, incest, seks, AU do finału szóstego sezonu, pisane przy dźwiękach Laury Marling, a zatem polecam również czytanie przy niej, najlepiej sprawdzi się płytka Alas

Comments

[zimnyryb]

Jak już pisałam, nie sądzę, żebym potrafiła mądrze skomentować i podsumować ten tekst. W każdym razie - podoba mi się. Jest straszny, wzruszający i zagmatwany w dobry sposób. Bardzo lubię takie miniaturki o szaleństwie, gdzie samemu osądza się, w którą, w czyją wersję powinno się wierzyć. Podoba mi się też zakończenie, które właściwie zmienia wszystko, bo już nie jest do końca punktem widzenia Claire - ktoś inny wchodzi w tę historię i obraca ją o 180 stopni. Cieszy mnie, że podjęłaś się tego życzenia.

[pellamerethiel]

Słuchałam Laury Marling, kiedy to znowu czytałam i... zajebiście pasuje

[upupa_epops]

Postanowiłam, że tym razem nie będę świnia i jak już przeczytam fika, to będę komentować. Taka jestem dzielna. Ciężko będzie, bo w tym tekście wszystko jest tak płynne i rozmyte, że formułowanie konkretnych opinii wydaje mi się aż nieuprzejme.

Strasznie mnie czarujesz stylistycznie, sformułowania typu to wspomnienia, i niektóre z nich są prawdziwe, a inne po prostu są czy węglowi chłopcy wbijają mi się w mózg. Podziwiam, że umiesz udźwignąć naraz taką ilość metafor i symboli i nie zgubić przy okazji spójności i sensowności tekstu

[le_mru]

Musiałam sobie nieco poukładać, żeby napisać jaki taki komentarz do tego...

Cała pierwsza część jest fantastyczna i wydaje mi się, że zainspirowana poezją Sikena - z tymi krótkimi zdaniami jedno po drugim, tłoczącymi się, następującymi na siebie. Podobieństwo to oczywiście nie zarzut ani nie uwaga, w końcu imitation is the sincerest form of flattery czy coś.

Nie zdziwiłaby się, gdyby teraz otworzyła oczy i poza szybami ujrzała pustkę, samochód dryfujący w przestrzeni. Może nawet by się uśmiechnęła, przepełniona dumą, bo oto dowód, oto dowód na to, że miała rację. Jack i Sawyer odwróciliby się do niej przestraszeni. Jack byłby spanikowany - bo bez świata nie ma czego kontrolować, nie ma czego naprawiać - Sawyer uznałby, że to jego obowiązek ich ratować i przypomniałby sobie ludzi, których kiedyś zawiódł. Claire położyłaby im ręce na ramionach w uspokajającym geście i powiedziałaby, żeby się nie martwili, żeby się nie bali.

- Zaopiekuję się wami, dopóki nie znajdziemy kolejnego świata.Za pierwszym razem byłam pewna, że opowiadasz

[le_mru]

Tak, właśnie zastanawiałam się nad tym brakiem dzieci, ale na to pytanie w sumie odpowiedziałaś we fragmencie ze szkicem węglem. Ta obojętność jest tam zaznaczona, ale nie jest to moim zdaniem jej kluczowa właściwość, bo ona interesuje się tym swoim światem, tylko po prostu nie dba o jego los.

[mugma]

Nie powinnam tego czytać. Zakończyłam oglądanie Lostów na trzecim sezonie, a w tym tekście aż kłębi się od spojlerów. Trzy razy mówiłam sobie, że nie mogę przeczytać, ale w końcu to zrobiłam. I nie żałuję.
Chociaż może gdybym obejrzała te sześć sezonów, to więcej bym z tego tekstu zrozumiała xD
Tak czy inaczej, jestem pod wrażeniem. Olbrzymim. Wręcz przepłynęłam przez ten tekst. Świetny styl, mnóstwo perełek i jakaś taka mroczność (?) wypełzająca z każdego zdania.
Nigdy wcześniej nie myślałam nawet o takiej parze (czyżby w serialu naprawdę coś takiego było?; nie, nie odpowiadajcie, nie chcę spojlerów xD), a raczej o takim trójkącie. Pokręcone są te ich relacje. Dziwne i skomplikowane. Dlaczego oni mieszkają razem i dlaczego dzielą się Claire? Hmm. Dobre pytanie. Może jestem za mało inteligentna, żeby sobie na nie odpowiedzieć xD
W każdym razie: tekst jest obłędny.