Першае верасьня. Нарэшце. Такое моцнае эмацыйнае напружваньне. Дзіўлюся. Адчувала сябе нібы першаклашка. Ага, нейкае дзіцячае захапленьне. І насамрэч хацелася бачыць усіх тых людзей, і абдымаць іх, і радасна войкаць, і быць з імі, і расцягваць хвіліну сустрэчы. І амаль да сьлёз. Да-да-да. На фоне штодзёна-павольна-эмацыйнага жніўня такія моцныя
(
Read more... )
Comments 1
Ага, і сапраўды перадапошні... шкада :(((
Reply
Leave a comment