Другі дзень у Вілейцы пачынаўся з дажджу, які ляпаў па карнізе за вакном і час ад часу мякка пастукваў у шыбы. Спадзяванні зрабіць ў ранішнім светле некалькі фотаздымкаў касцёла не спраўдзіліся. Наогул, чаму мая фотакамера пасля гойсанняў з ёю пад дажджом ўсё яшчэ працуе я не надта разумею, але вельмі удзячны працавітым японцам за гэты цуд.
(
Працяг расказу і фотаздымкі. Увага, трафік. )
Comments 3
Reply
Reply
Reply
Leave a comment