Ստեփանակերտի շուկան, կեսօր, շոգ: Բարձրահասակ թիկնեղ կինը շուկայի հենց մեջտեղում գրտնակում է լոշերը: Հոնքերը կիտած են, շարժումներն` արագ, բուռն` առատ: Մեծ թասից վերցնում է մանր կտրատած կանաչ զանգվածը, դնում լոշին, խմորը վրա-վրա բերում, թփթփացնում, գցում երկաթե սալին: Մենք չորս հոգով կանգնել ենք մի քիչ հեռու, սպասում ենք: Տղաներից մեկն առաջ եկավ,
(
Read more... )