Ակոսը ծռվել է...

[mar_amirchanyan]

Ք.ա. 111 թվականին հռոմեական սենատը պետք է քննարկեր Նումիդիայի թագավոր Յուգուրթայի հետ կնքված խաղաղության պայմանագրի հարցը: Յուգուրթան նախ սպանել էր գահաժառանգության մյուս թեկնածուին, հետո կաշառք տվել հռոմեական պաշտոնյաներին  ու բաժանել Նումիդիան երկու մասի՝ հարուստ ու ծաղկուն շրջանն իրեն վերցնելով, հետո աչք տնկել մյուս մասի վրա, պատերազմ սկսել

Comments

+++

[wonderaround]

+++

Re: +++

[mar_amirchanyan]

.

[elen_glendolen]

от мысли, что во многих странах тварится то же самое, а то и хуже, легче не становится. Но я верю в силу времени. Москва не сразу строилась и 20 лет слишком малый срок, для того, чтобы посроить страну, где правит закон. слишком долго мы были под гнетом дргих. мы привыкли, что нами помыкают и обращаются, как хочется. это можно даже сказать в наших генах. но я уже вижу перемены в нашем обществе.

[mar_amirchanyan]

սպասենք, տեսնենք, ուր կհասնենք

միայն թե մեր պարագայում յուրաքանչյուր թերացում ու հապաղում հանցանք գործելուն հավասար բան է

[silentium_x]

պատմությունից դասեր քաղելու համար պետք է սեփական գրպանից այնկողմ կարողանալ տեսնել

սեփական գրպանից այն կողմ

[mar_amirchanyan]

հա

Շատ ապրե՛ս

[artashes98]

«"Նումիդիական հարցը" վերջնական հանգուցալուծման հասավ երեք քաղաքական և ռազմական գործիչների շնորհիվ՝ Մետելլոսի, Գայոս Մարիոսի և Սուլլայի: Գայոս Մարիոսը դեռևս 130-ական թթ հասկացել էր, որ պետք է սահմանափակել հարուստների հնարավորությունները և ազատ և անկաշառ ընտրություններ ապահովել:»

Այդ երեքը Լուսնից չէին ընկել, չէ՞, էլի նույն կոռումպացված համակարգով էին բարձրացել ու ազդեցիկ ֆիգուր դարձել: Բայց կարողացան, վերջիվերջո, հասկանալ, որ այդ սիստեմը իրենց հայրենիքի շահերի դեմ է (!), և գտան կամք, ուժ և արիություն (կարո՞ղ ա Լուցիուս Բեստիայի նմանները խրտվիլակ էին ու ատամներով չէին կառչած աթոռից. երբեք չեմ հավատա), որպեսզի փոխեն Համակարգը:

Մեր միակ մոտավոր անալոգն է Վազգեն Սարգսյանը, 1996-ին քաղաքական տականք, իսկ 1999-ին կարծես թե ռեֆորմատոր: (ժողովուրդ-մողովուրդ մի խաղացրեք) Այդպիսի ԼԻԴԵՐ ունե՞նք հիմա, թե ոչ:

գտան կամք, ուժ և արիություն

[mar_amirchanyan]

Այս ռազմական բարեփոխումն անցկացնելու համար, որը բխում էր (!) Հռոմի կենսական շահերից, Մարիոսը տարիներով կողմնակիցներ է փնտրել..

Իսկ այդպիսի լիդեր չունենք... ես որ չեմ տեսնում:

[artashes98]

Եվս մեկ անգամ գրառումդ ընթերցելուց հետո, էլի շատ տպավորվեցի ու տխրեցի, որ այդքան քիչ ռեակցիա է ստացել...

Դե ասա, պատմաբան ջան, ուղղակի «համբերությամբ զինվելը» այս պարագայում օգտակար ստրատեգիա է՞: Չէ որ «զարգացող» երկրների մեծ մասը, 1950-60-ականներին անկախություն ստանալուց հետո, այսպես "համբերատար" ներքաշված են սրիկայության և կոռուպցիայի արատավոր ու անվերջ օղակի մեջ...

Իսկ ի՞նչ անել: Ի՞նչ անել, երբ նույնիսկ հույս տվող երիտասարդ գործիչները մի քանի տարում խայտառակ կերպով այլասերվում են աչքիդ առաջ (Րաֆֆի Հովհաննիսյան): Պատմության դասերը ո՞վ և ինչպե՞ս է քաղելու: Ասա, պատմաբան...

[mar_amirchanyan]

Խնդիրները մշտապես բարձրաձայնելուց ու այս ավգյան ախոռները մետր առ մետր, (կամ սանտիմետր առ սանտիմետր) մաքրելուց զատ ուրիշ ճանապարհ չեմ տեսնում: Եվ դա տարիների գործ է, եթե ոչ տասնամյակների:
Համբերությունը այս համատեքստում դիտարկիր: Համբերել ոչ թե լռել ու հարմարվել, այլ համբերել ու չհուսահատվել: Եթե աշխատանք շատ ունես, ծովի չափ, չես կարող հուսալ, որ մեկ-երկու զարկով եղածը փոխելու ես: 100-մետրանոց դիստանցիա չէ, այլ մարաթոնյան: Տարբեր որակներ են պետք, չէ՞:

Չեմ կարող նույնիսկ երևակայությանս մեջ այլ տարբերակ գտնել: Եթե լիներ այդ հեղափոխական զանգվածը, որն արդեն ներքուստ պատրաստ լիներ նոր կարգերի ու նոր բարքերի, միգուցե ավելի լավատեսորեն տրամադրվեի, բայց չկա: Այսօր փորձ եմ արել. խանութում ջուր ուզեցի, Նոյ տվեցին, հրաժարվեցի ու բացատրեցի, ինչու եմ հրաժարվում: Նայեցին ոնց որ խելագարի, ոչ ավել, ոչ պակաս:

Բայց... Gutta cavat lapidem)

[evangelista13]

!!!
հուսադրող վերջաբան ես գրել...բայց մենք դեռևս շատ հեռու ենք նման սցենարից

Հեռու ենք:

[mar_amirchanyan]

Ցավն էլ դա է: