Քանի ժամ է փորձում եմ նայել ՍԱ, խեղդվում եմ, չի ստացվում...

Ոնց որ երեխա բռ... օֆֆֆ, չգիտեմ։ Դրանց վազքը կենդանին ու սուրբը իրենցով անելու ու սպանելու... Սումգայիթի փողոցների վազքը հիշեցրեց։
Նամազն է Աղթա... Անիում։
Չգիտեմ ինչու է gago_berlin -ը փակ գրառել, ես էլ ուղիղ չդրեցի տեսաֆի...

Մի բան պատմեմ։  Հիշում եք, ինգուշի մասին էի պատմել։ 
Կրոնի ու հավատի մասին էլ ( Read more... )

...

 Ամոթ է ինձ:
Ամեն տարի մեկիկ-մեկիկ լացիս հետ մի-մի հայ եմ փրկում թրքի յաթաղանից... Երեխա եմ գրկած տանում անապատի միջով դեպի կյանք...  Հարս ու կին եմ հետ տանում դեպի իրենց թեկուզ ոչ երջանիկ կամ երջանիկ կյանք ու նստած սրճի շուրջ բամբասում, որ չհիշեմ, թե ինչ լլկանքների միջով են անցելու հետո...  Միլիոնավոր ոսկորներ եմ շոյում սփռված գաղթի ճամփաներին ու ( Read more... )

Վախվխելով ու հերոսաբար չադրա չեմ հագնում, գնում եմ գրախանութ: Երկար փնտրում եմ ուզածներս. պարզվում է գիշերը, քնած, գիտեմ ինչ եմ ուզում: Գտնում եմ` փայտյա քանոն, սոսինձ, թանաք: Վերջում աչքս ընկնում է "Պարկերի". դե` գրիչները թուլությունս են  /ու մատիտները/:

Մոտենում են դրամարկղին, մեկնում եմ գնելիքս ու տեսնեմ էս Պարկերը դարձել է ծանր, շատ ծանր կոպիտ ( Read more... )

Տարիներ առաջ մի ծանոթ գնաց Իրան` ծանոթանալու իր հորեղբոր թոռան հետ... Էլ ավելի շուտ սկսված պատմություն էր: Սիրո մասը բաց թողնեմ. Ընտանիք էր, ամուսիններ, երկու մանչ: Եղեռն: Ամուսինը մի տղայի հետ հայտնվում է Ռուսաստանում, Մարիամը իր փոքրի հետ` հայտնի չէ որտեղ: Փրկվում է... Մի պարսիկ որպես աղախին է վերցնում նրան, հետո նաև` որպես կին…

Ծանոթն էլ Մարիամի ( Read more... )