ասա ինչպիսին է հրապարակդ, ասեմ ով ես դու

[khlurd]

Այսօր էլ կենցաղային առիթով անցնում էի հրապարակով: 
Մեկ ձեռքս տարա, որ նկարներ անեմ, կցեմ գրառման, մեկ էլ մտածում եմ` հա, որ ինչ՞՞՞՞

Ինչը չեք տեսել ՞՞՞
Ծառազուրկ հրապարակ, շենքերի վրա` անկապ հարկեր, վահանակապատ-գովազդապատ օդ. 
Շենքերի վրա մեծ-մեծ գրառումներ. այսօր Marriott-ը տեսա. շենքի վերևում, քարի վրա...

Ինչու՞՞՞
Քարը ծածկվել է, նկատել եք՞՞՞

էլ

Comments

[nrbakert_tashuk]

Նյարդերդ խնայիր: Դեռ քանի դար առաջ են ասել՝ «չտեսան պատից կախ, տեսան ճակտից կախ»: Իրականում բնածին ճաշակով մարդ շատ քիչ կա: Հասկանալու համար, որ այն, ինչ սազում է 90-60-90 քաղաքների համար, Երևանինը չի: Որովհետև Երևանը ինքնատիպ է, ոչ թե պլաստիկ վիրահատությամբ հինգերորդ համարով իրեն ցուցադրող հաստաշուրթ ծտաքաղաք... Ու հետո տհաճորեն աչքի է զարնում, որովհետև քաղաքացիների ըւ քաղաքի տրամադրության հետ համահունչ չեն... Այսքան տարվա մեջ ինձ համար միակ գեղեցիկ Երևանյան տոնածառը եղել է Վանոի օրոք դրված տոնածառը՝ մի տարի, տարին չեմ հիշում... ճգնաժամային... ուրիշ էլ բան չկար քաղաքում...ու տոնածառի վրա ահագին ձյուն կար...բայց անկրկնելի գեղեցիկ էր... մեկ էլ մեր կոտրված տրամադրությունն էր, որ շատ էինք ուզում, որ տոնական լինի... ու դրա համար մտածում եմ, թող լույսեր լինեն, թող անճաշակ, բայց լինեն...

[khlurd]

Չես պատկերացնի ինչ է դարձել: Քար չկա, օդ չկա. միայն պաստառներ...

Կդնեմ նկարները:
Իսկ լույսերը... Դրանք էլ ցույց կտամ Ճ

[nrbakert_tashuk]

Դրա համար եմ ասում՝ «չտեսան պատից կախ, տեսան ճակտից կախ»...ոչ սրանց եմ ընդունում, ոչ էլ գլամուր էլիտա խաղացող խղճուկ «զարգացածներին»: «Քամուց քշվածները» կարդացե՞լ ես: Շատ եմ սիրում: Այնքան լավ է նկարագրում այդ ամեն ինչը՝ բիրդան զարգացվածության: «Կլասսիկների» պակաս կա ամեն ինչում, նույնիսկ մարդկանց ու մարդկային հարաբերությունների մեջ: Բայց միևնույնն է, շարժ կա, ներքին խուլ բողոքը բարձրաձայնվում է: Արդեն լավ է:

[mar_amirchanyan]

Բա էն վառ կանաչ թփերը... Ոնց որ արհեստական պլպլան ծաղիկներ թանկանոց ծաղկամանի մեջ:

Տխուր է:

[khlurd]

Մորաքրոջս ընտանիքը աշխարհով մեկ պտտվեց, եկավ Երևան: Հարևանը ասել էր` մի հատ պակռիվալ ունեմ, ծախում եմ, նեեենց լավն ա` լռիվ, լռռռիիիվ հուլունք...

Դա մորաքրոջս ընտանիքում դարձել էր թևավոր խոսք Ճ
մեկ էլ` որ բմբուլե տնային խալաթ-մաշիկներով նորահարսները շենքի ՀԱՅԱԹ էին իջնում Ճ

ԼՌԻՎ էսա

[vikalaz]

նույն զգացողություններով... անտանելիա, երբ տեսնում ես որ Հայաստանը սարքում են Էրմենիստտան, Երեւանը էրիվան, բայց դու ախր Հայաստանի քաղաքացի ես, Երեւանի բնակիչ, իսկ Էրմենիստանն ու Էրիվանը քոնը չի, չի, չի, ու դրա համար զգում ես քեզ օտար քո սեփական երկրում, օտարության հետ ստիպված ես ու պատրաստ ես հաշտվել աշխարհի մնացած բոլոր անկյուններում, բացի մեկից, ու հիմա քո անկյունն էլ արդեն պենոպլաստե ձնեմարդերը բահ առ բահ փորում են, ցախավելով ջնջում հետքերը, ու պետքա շան հոտառություն ունենաս որ տանդ ճանապարհը գտնես, ու մեկ-մեկ էդ էլ չի օգնում, ու հենց դայա ցավը որ իրանց արածը անցնումա, դեմքի երջանիկ արհատայտությամբ մարդիկ շարունակում են "իրենց գիտցած"-ը առաջ տանել իսկ դու անզորությունից ուզում ես գոռաս հրապարակի մեջտեղում

հա

[khlurd]

.