Մտածում եմ` այն, ինչ տրված է մեզ, տրված է այնպես, որ ի զորու լինենք հասկանալ ԱՍՎԱԾԸ։
Մտածում եմ` որն է այն սանձը... չափանիշը... ջրի կաթիլի պես` սահման ձգող լարվածությունը, թեկուզ` մտրակը, որ մարդուն ստիպում է, հիշեցնում է, «ստիպում է», չի մոռացնում ձեռք մեկնել կամ տեսնել կամ փորձել հասկանալ կողքինին՞՞՞
Մտածում եմ` այն(
.................................. )
Comments 20
Reply
Reply
Reply
ուրեմն պետք է թույլ լինել ՞՞՞
մեկին մի քարի ծանրություն, հետո մի հատ էլ, հետո մի սար մեջքին/հոգուն/սրտին... բայց ախր դիմանումա է, ախր պինդա է
ու արդեն կանտրոլնի վыստրելը-«հը՞, կդիմանա՞՞՞...
Reply
չկա տենց բան. որ էնքան, ինչքան կարող է
ինչ հասավ` հասավ
նույնիսկ` չսիրած մարդու մեղքի բաժինը կարող է հասնել
Reply
հ.գ. էս երկու օր է, մտմտում եմ հոբի գրքի մասին, պատժի ու հատուցման մասին
հետաքրքիր համընկավ..
Reply
Հոբի պատմությունը մարդ վախենում է հիշել...
Մի տանիր մեզ ի փորձություն:
Մտածում եմ... հավատում եմ` Աստված չի պատժում. կա աշխարհ, իր օրենքներով ու այն «աշխատում» է ինքն իրեն. իրական աշխարհը անկանխատեսելի է, մարդու պես, մաթեմատիկա չի:
Երբ մարդը իր կամքով կամ հավատով խախտում է համակարգը, գալիս է շնորհը. բայց դա էլ է անկանխատեսելի` չկա երբ, որտեղ ու ինչքան
տիեզերք
կամ Հոբի ներողամտությունը հայցելը. արդարների ներումը հայցելը....
Աստված այնքան մեծ է, որ հիշեցնում է` ես ամեն մեկիդ մեջ եմ. ներում ես ուզում, փնտրիր ու խնդրիր այն կողքինիցդ
սա է
այլապես մարդկությունը վաղուց սպառված կլիներ` բացարձակ լավ, ասել է` անհասկանալի ճահիճ, կամ վատ`մեռած մահացած...
սենց
երևի
Reply
մի հետաքրքիր բան կա. քանի դեռ մեջն ես, կիզակետում ես, բաաան չես տեսնում, քեզ թվում է Աստված աշխարհի հետ միասին քո դեմ է
այնինչ դու նախշի միայն մի փոքր հատվածն ես տեսնում, և ամբողջականն ու նաև գեղեցիկը աչքերիդ թաքնված է, չես տեսնում
ժամանակը մինչև չանցնի, մեջդ ինչ ինչ որակներ չփոխվեն, չես հասկանա
տարիներ առաջ "ում սիրում է, նրան փորձում է" արտահայտությունն ինձ հունից հանում էր, հիմա հասկանում եմ..
հ.գ. ԿՄ-ս լավ չի աշխատում(
Բլեյքի նկարներն են դուրս հանել, Հոբի գրքի նկարազարդման, ու չեմ կարողանում տեղադրել(
Reply
Reply
էնքան էլ չէ
http://khlurd.livejournal.com/457057.html
Reply
Reply
լավ, բեր ասեմ` հա, էլի Ճ
Reply
Ասեմ,երբ դժվար ա,իրոք հարց ա ծագում- ինչի հենց ինձ...ինչի էսքան շատ....Բայց հետո գտնում ,համեմատում էս-ու քոնը մոռացած ուզում էս ուրիշին հասնել,օգնել:
Հետո ասեմ,հոգսը,դարդը իմաստացնում ա,խորություն ա տալիս մակերեսին....
Իսկ մակերեսի խորությունը արդեն գտած վիճակ ա:
Reply
Leave a comment