Սկզբում գրեցի այնքան, որ թվաց ինձ, թե` հերիք է:
Դուրս եկա քայլելու:
Կուզեմ ներս լցնել ու լիքը պահել.
Հայացք, ձայն, թե հոտ.
Որ հետո քիչ-քիչ ներծծվեմ-ապրեմ
Երեկվա օրով:
Երեկը` հետո:
Ուզում եմ այսօրն այսօր էլ ապրել
Ու վաղվան պահել.
Առանց մաշելու:
(
հետո երեկ ավելացրեցի սա: )
Comments 8
Reply
Բայց վերջին հատվածը ավելի տխուր է ստացվել, ափսոս... («Չապրված վաղս… Կորստի վախ է՞՞՞»)
Չէի ուզի տխուր... Մնացածը մելանխոլիկ է, լավն է, դուրս եկավ: :)))
Բարև՜՜՜՜ :)))))))
Reply
Շնորհավոր ծնունդդ, ջան ՃՃ
լուսե լինես միշտ, ուրախ Ճ
երջանիկ
ՊԱՉԵՐ
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment