հիմա ինչ ասեմ, որ ...չասեմ (քոմենթների առումով) ես քո մտքի թռիչքը միշտ չէ, որ հասկանում եմ, դե տարիք, բան ման:) բայց որ բանաստեղծություններդ զգում եմ, ու կարդալուց շունչս կտրվում է... բանաստեղծություններդ ջութակի ձայնի են նման գոնե ինձ համար մանավանդ այս տողը. Ափիկուափ համբերանքս այրվեց...
Re: արևելքոտ ։ՃkhlurdOctober 30 2010, 11:08:08 UTC
Սիմվոլիզմի բաներ կան երև ։Ճ Ը, դրա համար էլ Մեծարենց շատ եմ սիրում. նման կիրք ու որ այդքան քնքուշ թաքցրած լինիիիի....։ՃՃՃ
Լսել ես ուշադիր սա՞՞՞
Նման կիրք... էրոտիկա ու «սիրո» նկարագրություն չէի հանդիպել. Նույնիսկ վստահ չեմ, որ Ամիրխանյանն է իմացել, թե ինչի մասին է խոսքը, երբ ասում է «կարմիր ծաղիկ» ։Ճ
Կարմիր ծաղիկ մը գարունի Առտու մը ինծի նվիրեցիր. Ըզգացի թե տենդեր ունի Երազկոտ միտքըս ուշացիր։
Խանդաղատանք մը հորդեցավ Իմ նըվաղկոտ լանջքիս տակ՝ Դողաց սիրո սարսուռն անցավ՝ Ու թովանքը համբույրին հուր։
Եվ ըղձակաթ իմ հեգ հոգիս Ըզգաց սիրտիդ հուրքն արծարծուն, Ու մետաքսե ուղի մը զիս Սեր-Ծաղիկին տարավ ածուն։
Հոն ժըպտեցավ կյանքը ինծի, Հըմայքներու հույլովն անցավ, Եվ ուրվական մը կասկածի Անոր մոտեն երբեք չանցավ։ /մեռաաաաաաաաաաաաա ..աաաաա.../
Հայացքս ճամփա եմ դրել.
Քայլերդ չկան մոտեցող:
Մարմինս անձև եմ փռել.
Ձեռքերդ չկան քանդակող:
Հույսերս երկինք են փարվել.
Կրքերդ չկան անձրևող:
Մատներս մերկ եմ մեկնել.
Մազերդ չկան խռնվող:
Տարփանքս ծով եմ ալիքել.
Մերժումդ էլ չկա խռովող…
Ափսոսը վարգում է անսանձ.
Անունը չգիտեմ` կանչեմ:
Reply
հիացած ժպիտով նստած եմ:)
Reply
......Ճ
Reply
բայց արեվելքոտ լրիվ սրտովս ես:)
մեկ-մեկ դիր էլի, զմայլվեմ :)
Reply
Արի... Լիքն եմ էլի...
Jan. 22nd, 2010 at 9:43 PM
Հատիկուհատ հուսալուլաս քամվեց
Ծովիկածոց տիդատարկս հորվեց
Ափիկուափ համբերանքս այրվեց
Ցամաք հորից սերս վերև... քանդվեց:
...Հատած լիքս մատնեմատիկ օղվեց
Կապած լույսս զարկիզարկե վազեց
Համած բույրդ բերնեբերան լցվեց
Ու աշխարհդ կոպերիս տակ ծուլվեց:
Reply
...ափսոսը վարգում է անսանձ...
Reply
բոլոր երգողներիս անջատեցի( Madona, Juanes, Sade, R.E.M....ինչ դեմքեր քշոցի է)
վայելում եմ
Reply
գովելու շնորհքով տալու ես ինձ անցնես վերջը ։ՃՃՃ
Reply
ուզում ես սա կօմենթների հետ կարդա ։Ճ
http://khlurd.livejournal.com/109767.html
Reply
ես քո մտքի թռիչքը միշտ չէ, որ հասկանում եմ, դե տարիք, բան ման:)
բայց որ բանաստեղծություններդ զգում եմ, ու կարդալուց շունչս կտրվում է...
բանաստեղծություններդ ջութակի ձայնի են նման
գոնե ինձ համար
մանավանդ այս տողը. Ափիկուափ համբերանքս այրվեց...
Reply
Լավ զրուցեցինք, շնորհակալ եմ ։Ճ Կիսվեցի...
Reply
Reply
որքան խորն ես ընկալում, զգում, էնքան բարդ էլ ներկայացնում ես...
իմ դուրն եկավ ու շատ:)
Reply
Reply
Reply
Ը, դրա համար էլ Մեծարենց շատ եմ սիրում. նման կիրք ու որ այդքան քնքուշ թաքցրած լինիիիի....։ՃՃՃ
Լսել ես ուշադիր սա՞՞՞
Նման կիրք... էրոտիկա ու «սիրո» նկարագրություն չէի հանդիպել.
Նույնիսկ վստահ չեմ, որ Ամիրխանյանն է իմացել, թե ինչի մասին է խոսքը, երբ ասում է «կարմիր ծաղիկ» ։Ճ
Կարմիր ծաղիկ մը գարունի
Առտու մը ինծի նվիրեցիր.
Ըզգացի թե տենդեր ունի
Երազկոտ միտքըս ուշացիր։
Խանդաղատանք մը հորդեցավ
Իմ նըվաղկոտ լանջքիս տակ՝
Դողաց սիրո սարսուռն անցավ՝
Ու թովանքը համբույրին հուր։
Եվ ըղձակաթ իմ հեգ հոգիս
Ըզգաց սիրտիդ հուրքն արծարծուն,
Ու մետաքսե ուղի մը զիս
Սեր-Ծաղիկին տարավ ածուն։
Հոն ժըպտեցավ կյանքը ինծի,
Հըմայքներու հույլովն անցավ,
Եվ ուրվական մը կասկածի
Անոր մոտեն երբեք չանցավ։
/մեռաաաաաաաաաաաաա ..աաաաա.../
Reply
Leave a comment