Наста Кудасава

[katenka_bel]

Жураўлі павяртаюцца, а ты - не.

Сцісні дзюбу, бяскрылы бядак.

Пах зямлі неадольна ўспамінам тне

І заве, абрынаючы дах.

Вымяраць урачыстай хадой палі,

Кратаць глебу танклявай нагой

Прылятаюць свабодныя жураўлі,

А не ты, недарэчны ізгой.

Ты загнаны бы ў кут, але без кута.

Адзіноту глыбей удыхні…

Можа, сэрца, якое ты кінуў там,

Прарасце з-пад аплаканых ніў.

вясна

Comments

[iampuding]

beautiful

[katenka_bel]

Наста вельмі добрая паэтка!