Так цяжка жыць на свеце, што хоць ты спаць пайдзі! Трэба ж неяк гэты грыб перарасці; не зважаючы, што мы з ім фактычна з адной Пушчы выхадцы, але канкурэнцыю ў жывой прыродзе ніхто не адмяняў. Вось што нас дакладна аб'ядноўвае, дык гэта налёт ігліцы і павуціння на неўчасаных галовах.
Дабранач, мае харошыя, салодкіх усім сноў!!!
(
Read more... )
Comments 54
Reply
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Н-да... (пра пашчу пекла). Не зьдзіўлюся, калі Вы цяпер ня ёсьць вялікай прыяцелькай іхняга сямейства сабачых. Але сярод іх бываюць і сапраўдныя сябры чалавека! прынамсі пакуль сытыя.
Reply
Насамрэч я вялізнейшая аматарка сабак, сабакаў, сабачышч, але толькі не кішэнных сабачунюсек. Яшчэ коні - таксама мая жарсць. Да катоў стаўлюся індыферэнтна. Што паробіш, я люблю толькі тых, каго паважаю за шэраг важных ухвальных якасцяў!
Вот Шапэнгауэр, той мяне добра разумеў.
Reply
А шнары ад зубоў драпежніка -- што можа быць больш арганічнага, натуральнага на скуры ў жывой прыродзе? Памятаю хірург, апрацоўваючы на руках сьляды кацячых зубоў, распавядаў, што нібыта ў цела ёсьць натуральную здольнасьць загойваць раны ад зубоў зьвера шмат хутчэй ды зь меншымі шнарамі, ды зь меншай імавернасьцю інфэкцыі, чым аналягічныя раны ад нежывых прадметаў. -- Калі толькі не ваўкалак :)
Reply
Сапраўды, шнары ад зубоў драпежніка гэта натуральна) напрыклад у мяне на шчацэ ёсць ледзь прыкметны, але след ад зубоў суседскага хлопчыка Ігарка.
І так ведаеце, сапраўды, хутка загаілася, як сёння памятаю)))
Reply
А вы, як апынулася ведаеце песні Ромы ВПРа. Ніколі б не падумаў)
Reply
Я ведаю песні Ромы ВПРа ??? Огого, не чакала ад сябе такога! ;)
Reply
Leave a comment