***

Երբ խոնարհ աչքերդ դանդա՜ղ բարձրացան ու իմ դառը հայացքին հանդիպեցին՝ սիրտս թրթռաց, մարմինս թմրեց, հոգիս մարել էր ուզում... մոռացա խոսքս, որը անհամբեր սպասում էր այդ հայացքին՝ հոգուց բխած բառերն անընդմեջ կրկնելու համար, կարոտը փարատելու համար...
Չէի ուզում հեռացնել անկուշտ հայացքս քո ջինջ ու մեծ աչքերից, որտեղ ծվատված հոգիս հանգրվան էր գտել...
Լուռ ( Read more... )