ЯНА і я

[dzenik_kravina]

Учора пасля футбола ў метро я сустрэў ЯЕ. Два дні я не чуў, не бачыў ЯЕ, а тут вось так выпадкова (а хутчэй за ўсё - невыпадкова) і пачуў, і ўбачыў...На штосьці гэтакае я разлічваў раніцаў, калі пісаў ЁЙ верш са сваімі словамі, якія не пасьпеў сказаць, калі раздрукоўваў яго...Сэрца ведала. Самым цяжкім было аддаць яго ЁЙ, бо ад мяне ЯНА зараз

Comments

[kahanachka]

Ведаеш,я,кали чытаю твае записы,зауседы думаю: "Эх шкада мне яго,бо таки хлопец прападае!".Ведаеш,да чаго я гэта?Проста ты таки зачаравана-узнеслы,прапитаны каханнем и твая кроу складаецца на палову з гэтага салодка-горкага напоя,таму табе проста патрэбна кахаць,як дыхаць.А кали ты не знаходзиш такога ж адказу ад дзяучыны ты пакутуеш. Напэуна,табе трэба яе шукаць,але дакладна гэта не яна,праз якую ты зараз пакутуеш.А можа и наогул той,што будзе цаниць усю тваю иснасць у свеце няма.

[dzenik_kravina]

мм...адчуваецца журналісцкая лірыка ў тваіх словах...праўда, ці не памыляешся ў дадзеным выпадку ты, я не ведаю...Рэч у сабе я...